Recensie: Je diepste wens RECENSIE

Recensie: Je diepste wens

Hoe gedurfd is het een boek te schrijven over singles van rond-de-veertig met een kinderwens! En misschien wel even gewaagd om dit boek te lezen als single 35’er met diezelfde kinderwens (moi). Kun je zo´n thema luchtig neerzetten of wordt ´t al snel verdrietig, desperaat en zwartgallig? Laten we kijken wat de insteek van Je diepste wens is…

Diverse verhaallijnen lopen afwisselend door elkaar. Zo heb je de actrice Sunny. Volgens haar paspoort is ze ‘al’ veertig maar op haar cv is ze nog steeds 36. Ze mag auditie doen voor een hoofdrol in een veelbelovende film van topregisseur Julian Wales. Als een soort auditie daagt hij haar maanden lang uit verschillende gedurfde dingen te doen, waar ze enorm van geniet. Van één ding wordt ze zich langzaamaan bewust: ze wil een baby. Bij gebrek aan een partner gaat ze op zoek naar een spermadonor. De audities lijken eerder op afspraakjes; en uiteindelijk krijgen ze een affaire. Hoe zal ’t aflopen: zal ze de mooie rol krijgen, een partner of een baby? Of zelfs alledrie?

Vervolgens heb je Maryn. Hersteld van borstkanker wil ze maar één ding: een kind krijgen met behulp van bevruchte eitjes die ze uit voorzorg ingevroren heeft voordat ze aan haar chemo begon. Dit wordt echter tegengehouden door haar ex-man Andy. De rechtzaak die ze aanspant loopt zelfs op een politieke, ethische kwestie uit. Wat heeft ze hiervoor over en zal ze werkelijk een kind op de wereld kunnen zetten?
Welke reden heeft Andy om het gebruik van de embryo’s tegen te gaan? De borstkanker van Maryn heeft hem uit hun huwelijk doen vluchten, waar hij zich tot op de dag van vandaag stiekem nog schuldig over voelt. Andy is het type man dat het liefst een kalm leven leidt en niet houdt van opvallen. Door zijn passieve houding wordt hij echter door zijn huidige partner overreed om zich kandidaat te stellen voor de gemeenteraad. Zal hij uiteindelijk toch kunnen tonen wat hij waard is?
De rechtzaak om de embryo’s wordt uiteindelijk een mediahype door de vraag of een pre-embryo al een mens is, en in het verlengde daarvan het recht van de bescherming van ongeboren kinderen. Ook tussen Sunny en Julian wordt het een onderwerp van discussie.

Wyatt is rector op een middelbare school. Een betrouwbare kerel, single met een gigantische kinderwens (het niet hebben van een kind voelt als een gapend gat in zijn bestaan). In zijn eentje wil hij een baby adopteren, maar als single man stuit dit op veel weerstand. Hij wordt er uiteindelijk zelfs om gechanteerd. Zal het hem toch lukken om zijn diepste wens te kunnen verwezenlijken?

Ellen is Wyatt’s nicht en bij haar ontbreekt juist elke kinderwens. Daar wordt raar tegenaan gekeken. Ze is bang wat haar nieuwe partner ervan zal vinden. Zal hij blijven als hij erachter komt dat zij niet de geeikte vrouw is die een klassiek gezin wil stichten?

De verhaallijnen lopen perfect langs en door elkaar heen. Het zou een mooie ensemblefilm kunnen zijn. Ook het wisselend vertelperspectief (zo wordt het stuk over Sunny vanuit een ik-verteller geschreven) draagt goed bij aan de variatie. Alle personages worstelen met een soortgelijk dilemma, maar elke verhaallijn heeft haar eigen insteek en karakter. Iedereen is sterk en volgt zijn eigen verlangen. De spot die erin zit en de opgewekte toon die moeilijke onderwerpen als vruchtbaarheid en kanker verzachten, maken het tot een fijn te lezen boek. Niet alleen een leuk verhaal; het geeft singles op leeftijd ook vertrouwen in de toekomst!

Recensie: Je diepste wens