Recensie: The Good Dinosaur RECENSIE

Recensie: The Good Dinosaur

Arlo is een gigantisch grote Apatosaurus, maar voelt zichzelf iets minder groots. Vergeleken met zijn broertje en zusje is hij nogal angstig aangelegd, en zijn vader probeert hem hier vanaf te helpen. Maar dan slaat het noodlot toe, en plotseling staat Arlo er helemaal alleen voor. Hij ontmoet mensenjongen Spot, en samen met dit nogal aparte wezentje leert hij zijn grootste angsten overwinnen terwijl hij de weg terug naar huis zoekt.

Dit jaar hebben we al mogen genieten van Pixar’s steengoede film Inside Out. Een schot in de roos, maar kan The Good Dinosaur ook zijn hoge verwachtingen waar maken? Het antwoord is een volmondige ja.

Ten eerste is het een verhaal dat helemaal in het straatje van Disney en Pixar past. Angstige Arlo wordt in het diepe gegooid, en juist daardoor leert hij dat het helemaal niet erg is om bang te zijn. Het gaat er juist om dat je weet om te gaan met die angst. Daarnaast leren de Apatorosaurus en het mensenjongetje hoe het is om familieleden kwijt te raken. Erg mooie lessen waar iedereen wat van kan opsteken.

Naast dit prachtige verhaal, zit er ook enorm veel humor in verwerkt. Arlo is bijvoorbeeld nogal onhandig, en dat zorgt voor leuke taferelen. Vanaf het moment dat hij jongetje Spot ontmoet wordt het lachen, gieren, brullen. Heerlijk!

Toch is het moeilijk om het droog te houden bij The Good Dinosaur. Sommige scènes (vooral tegen het einde van de film) zijn erg ontroerend en zullen bij de kijkers zeker iets losmaken. Ben je nogal gevoelig, neem dan zeker een pak zakdoekjes mee.

Het enige minpuntje? Dat het verhaal behoorlijk voorspelbaar is. Maar hé, bij een film die ook geschikt is voor kinderen, is dat niet zo gek. En eigenlijk doet het er ook niet toe, want The Good Dinosaur blijft een heerlijke film die je met de hele familie kan kijken. 

Recensie: The Good Dinosaur