Recensie: Dochter van Albion RECENSIE

Recensie: Dochter van Albion

‘Onze wereld is als een vlecht met drie strengen: ons land, onze wetten en onze rituelen. Neem een van deze en onze wereld zal zodanig veranderen dat ze het niet overleeft.’

Dochter van Albion, geschreven door Ilka Tampke, speelt zich in het jaar 43 in Zuidwest-Engeland. De bevolking van Albion leeft onder de dreiging van de steeds verder oprukkende Romeinen. De Romeinen zullen de oude gebruiken van de bevolking niet respecteren. Binnen de stam staan spiritualiteit, rituelen en magie in hoog aanzien, en ze de bewoners hechten grote waarde aan hun gebruiken en geloven in de mystieke band met hun land. 

Ailia is als baby te vondeling gelegd en is geadopteerd in de stam door Kookvuurmoeder. Als vondeling weet ze iets essentieels niet: haar stamziel. Het geloof van de stam is dat de stamziel je diepste wezen vormgeeft. Via je familie ontdek je je stamziel. Ailia wil niks lievers dan erachter komen wat haar stamziel is, maar heeft geen enkele bloedverwant waarvan ze het bestaan kent. Zonder haar stamziel wordt ze als buitenstaander gezien, niet volwaardig en als gevolg mag ze niet leren, niet meedoen aan de heilige rituelen en mag ze niet trouwen. Ze besluit op reis te gaan om haar stamziel te ontdekken en probeert haar volk van de naderende dreiging te redden.

Persoonlijk moest ik wennen aan de combinatie van de historische setting en de fantasy-elementen in dit boek. Het verhaal speelt af in de Keltische IJzertijd met bijbehorende normen en waarden. Het verhaal begint bijvoorbeeld met een mensenoffer aan de Moeders, een meisje wordt geofferd door haar armen en benen aan touwen te binden aan vier paarden en vervolgens gaan de paarden alle vier een andere windrichting op… Ook de gebruiken rondom het feest van Belthane of de mystieke sfeer waarin Ailia een nogal intieme ontmoeting heeft met een vis werkten voor mij vervreemdend.

De jonge Ailia als hoofdpersoon is interessant, en haar overgang van meisje naar vrouw is een belangrijk thema in het boek. Haar sterke geloof in de gebruiken van de stam, terwijl zij juist door dat geloof wordt benadeeld is bewonderenswaardig. Maar aan de andere kant maakt zij ook keuzes die te betwisten vallen. Als iemand zegt dat ze iets niet moet doen, doet ze dus precies het tegenovergestelde. Haar lange zoektocht naar haar stamziel en het vraagstuk over de waarde van stamziel vond ik niet altijd even interessant. Voeg daar nog een niet erg sterke liefdesdriehoek aan toe en ik word al snel huiverig. Flink wat ontwikkelingen in het verhaal zag ik al van verre aankomen en dat maakte voor mij de leeservaring minder leuk.

Dochter van Albion is een historische roman gesitueerd in een tijd waar niet vaak boeken over worden geschreven. Ilka Tampke creëert een mythische wereld vol magie, romantiek, drama en actie. Het boek is een eerste deel van een historische romanserie. De jonge hoofdpersoon Aila maakt een verrijkende ontwikkeling door en ik ben benieuwd hoe het verder met haar zal gaan. Toch miste er voor mij net wat om het verhaal echt pakkend te maken.

Recensie: Dochter van Albion