Recensie: De Ketting RECENSIE

Recensie: De Ketting

Drie studievrienden ontdekken in de roman De Ketting dat het leven heel anders loopt dan ze als studenten gedacht hadden. Victor, Kezia en Nathaniel zaten tijdens hun studententijd in dezelfde vriendengroep. Jaren later is Victor ontslagen en heeft geen geld en vooruitzichten meer. Dan is hij ook nog eens verliefd op Kezia; helaas een eeuwig onbeantwoorde liefde. Kezia heeft een passie voor juwelen en probeerde daar haar vak van te maken, maar is terecht gekomen in een functie als assistente van een sieradenontwerpster. Zij is weer verliefd op Nathaniel; even onbeantwoord als die liefde van Victor. Nathaniel is naar Hollywood verhuisd om het te maken als scenarioschrijver, wat hem nooit is gelukt. Met vrouwen heeft hij echter wel succes en daar maakt hij veel gebruik van. Kortom, het leven na de universiteit valt hen allemaal tegen. En daar worden ze zich nog meer van bewust als ze de hele groep weer treffen op een bruiloft. Op die bruiloft hoort Victor een verhaal van de moeder van de bruidegom over een ketting die lang geleden kwijt is geraakt in Frankrijk. Victor besluit, met dat verhaal in zijn achterhoofd, de ketting te gaan opsporen. Ook Kezia en Nathaniel raken betrokken bij de zoektocht.

De Ketting van Sloane Crosley lijkt een veelbelovend verhaal: een interessante verhaallijn, met een diepere laag, dat op een humoristische manier verteld wordt. Crosley heeft het zeker geprobeerd. De dialogen en de verhaallijnen bevatten een combinatie van droge en sardonische humor, die echter helaas maar half overgebracht wordt. Soms leidt het tot een glimlach, maar vaak zelfs dat niet eens. De situaties waar de personages in terechtkomen, zijn zo absurd dat het zelfs ongeloofwaardig wordt.

Ook de gevoelswereld van Kezia, Victor en Nathaniel komt niet over. Ieder hoofdstuk is vanuit een van deze drie perspectieven geschreven. Je zou denken dat dat betekent, dat je je met hen allemaal kan identificeren en een deel wordt van alle gevoelens in het verhaal. Niets is minder waar. Ja, ze hebben emoties, maar door de ongeloofwaardige situaties, mislukte humor en een chaotische vertelwijze is er geen ruimte meer om je met de drie te identificeren. Gevolg is dat je als lezer niet één wordt met het verhaal, en dan wordt het moeilijk om het uit te lezen. Gelukkig zorgt de zoektocht naar de ketting nog voor een spanningsboog. Dat is de enige reden waarom je deze roman zou willen uitlezen. 

Recensie: De Ketting