De muze en de dood - Rani de Vadder RECENSIE

Recensie: De muze en de dood – Rani de Vadder

Puur op het oog is De muze en de dood van Rani de Vadder, uitgegeven door Hamely Books, een pareltje om te zien. In één oogopslag is het duidelijk dat we te maken hebben met een duister fantasyverhaal. Rozen lijken een grote rol te spelen. De cover, en vergeet de prachtige edges niet, trekt aan en laat je snel in het boek starten.

Pandora zou al twee keer gestorven zijn, maar Dood heeft daar een stokje voor gestoken. Vanaf het moment dat Dood Pandora spot, vergeet hij zijn taak en wil hij haar redden; zij zou zijn vrouw moeten worden. Echter vergeet hij dat het redden van iemand uit de dood een prijs heeft, zeker als het voor de tweede keer gebeurt. Langzaam wordt het duidelijk dat Dood misschien wel een monster gecreëerd heeft in zijn poging zijn droomvrouw te redden.

De keuze van Hamley Books om in De muze en de dood een grafisch mooi boek weg te zetten, biedt veel voordelen voor de lezer. De donkere en duistere sfeer maakt het gemakkelijker om te wennen aan de personages. Zo is het in het begin erg vreemd dat Dood een personage is, aangezien je dat als persoon toch aan de dood koppelt. Pandora koppel je al snel aan de Griekse mythologie en de opmaak zorgt ervoor dat je in de juiste sfeer aan dit verhaal begint.

Door de gedetailleerde schrijfwijze van De Vadder zie je zowel Dood, met zijn drie ogen en bewegende tattoos goed voor je. Ook de spierwitte Pandora is niet moeilijk om voor de geest te halen. De karakters van beide personages, Dood grof en ruw, Pandora lieflijk en broos, komen over. Het is verrassend dat beide personages een verandering ondergaan, die een andere kant van het karakter blootleggen. In het geval van Pandora zorgt dit voor een spannende wending.

Het lukt de schrijver niet altijd om de aandacht even goed vast te houden. Daarom is het gemakkelijk om het boek weg te leggen. Dat is zonde, want er zit echt potentie in het verhaal over de boven- en onderwereld en wat er zou kunnen gebeuren met Lot als Leven en Dood een eigen keuze maken. Deze wereld is op een duidelijke en ‘realistische’ manier vormgegeven en kun je dan ook heel goed voor de geest halen. Je zou bijna denken dat het er na de dood echt zo aan toe gaat.

Het verhaal zit goed in elkaar, De Vadder heeft goed nagedacht over de details, de tegenstellingen en de uitdagingen van de personages. Toch ontbreekt het verhaal de totale aantrekkingskracht om de lezer aan de bladzijden gekluisterd te houden. Het verhaal kabbelt op een aantal punten; het ene moment bevat het veel spanning – bijvoorbeeld wanneer Pandora haar lot ontdekt - en laat de spanning dan weer vieren. Het is lastig om je in Pandora in te leven en ook in de huid van Dood kruipen is lastig, ondanks dat het verhaal in twee perspectieven is geschreven. Dat resulteert in korte leessessies, terwijl De muze en de dood alle ingrediënten kan bevatten om een pageturner te zijn.

Het is jammer dat De Vadder de spanningsboog niet altijd vast weet te houden. Op dat na is De muze en de dood een prachtige uitgave van een origineel verhaal. Een verhaal waar je even aan moet wennen, gezien de personages, hun rol en je eigen interpretatie. Een verhaal waarin tegenstellingen centraal zijn en dingen zich op een onverwachte manier ontwikkelen. Een uitgave die niet alleen prachtig in je boekenkast staat, maar ook zorgt voor een paar onbezorgde leesuurtjes.

Recensie: De muze en de dood – Rani de Vadder