Een diepgravend onderzoek...

Maaike Schutten (1976) is trendexpert: ze observeert mensen, modes en sociale mores. Ze studeerde  bedrijfscommunicatie en werkt als conceptontwikkelaar en copywriter voor  reclamebureaus. In 2007 verscheen haar debuutroman 15 minuten, een satirische roman over de reclamewereld. Ook schrijft ze columns, reportages en artikelen over trends voor verschillende bladen. In april 2010 komt haar tweede roman uit bij Sijthoff: Bakfietsblues. Een geestig verhaal over het krampachtige verzet van een dertiger tegen volwassenheid, in een setting van vinexzand, hijgerige talkshows, clubs die zo cool zijn dat ze geen naam hebben en schoolpleinvetes. 

De parfumerie gaf mij testers, in de onvermijdelijke toilettas. Meestal zijn de testers die ik krijg beledigend van aard, variërend van crèmes tegen tired puffy eyes met dark circles tot spullen tegen jeugdpuistjes, maar dit keer waren ze ronduit onbegrijpelijk. Ik weet het verschil tussen een mascara en foundation, ik weet dat blush hetzelfde is als rouge en ik weet dat de Touche Eclat van Yves Saint Laurent een grote bijdrage kan leveren aan het levensgeluk. Maar dit was een toilettas vol wetenschappelijk verantwoorde smeersels waar voor mij geen touw aan vast te knopen was.
Nou kan ik erg onder de indruk raken van mensen in witte jassen die grensverleggende ontdekkingen doen, dus ik dacht: misschien is die celvernieuwingstechniek wel écht revolutionair. Misschien is het wel echt waar dat het geheim van een jonge huid in je genen zit en dat je huid al binnen zeven dagen zichtbaar verjongd* kan lijken. Want genen zorgen voor de productie van specifieke eiwitten die kenmerkend zijn voor de jonge huid. En na tien jaar onderzoek waren ze er eindelijk achter hoe je de genactiviteit** en daarmee de jeugdheidseiwittenproductie stimuleert*** en je dus voor eeuwig fris en stralend houdt. Kortom: ik was klaar voor de Huidverzorging van de Toekomst.
(Overigens, nog even over die toilettassen. Mochten er toevallig marketingmensen van cosmeticabedrijven meelezen: misschien is het een idee om eens een ander cadeau bij zonnebrand-, nacht- en dagcrèmes te doen. Net als waarschijnlijk miljoenen Nederlandse vrouwen kom ik om in de toilettasjes. Mooie, minder mooie, grote, kleine, doorzichtige en gebloemde. Ik kan ieder cosmetica-item dat ik bezit zijn eigen toilettasje geven. Misschien kunnen we toilettassen inzamelen voor een goed doel, net als inktcartridges of oude mobiele telefoons, of er een groot Nationaal kunstwerk van maken. Maar dat dus terzijde.)
De Huidverzorging van de Toekomst zat in een klein plastic zakje, dat ik voorzichtig open moest scheuren, omdat anders het resultaat van tien jaar intensieve laboratoriumarbeid in mijn wasbak zou verdwijnen. Het was glibberig en niet makkelijk op te smeren, maar een zichtbaar verjongde* huid komt je natuurlijk ook niet aanwaaien. Ik smeerde met zachte, roterende bewegingen, zodat de poriën alles goed in zich op konden nemen (dat had ik ooit eens ergens gelezen) en had het gevoel dat ik heel goed bezig was. Niet vluchtig, niet zomaar wat haastig gesmeer, maar de dingen aanpakken bij de kern: bij de jeugdheidseiwittenproductie***.
En nu ik toch bezig was, moest ik misschien maar meteen verder met de Double Performance Cell Defence. Dit serum zou mijn zich vernieuwende huidcellen namelijk beschermen tegen 99% van de vrije radicalen en bovendien binnen vier weken zorgen voor een gelijkmatiger teint en een verbeterde huidstructuur****. En ik moest de hydratatie niet vergeten - correctie: het rechargen van de skin. Want natuurlijk hadden mijn huidcellen nieuwe energie nodig. En door de Primordinale Skin Recharge zouden de eerste tekenen van veroudering niet alleen minder zichtbaar blijken; mijn huid zou ook per direct zijdezacht en voller aanvoelen. En zo gerevitaliseerd worden, wie wil dat nou niet?
Ik smeerde alles keurig volgens de gebruiksaanwijzingen, en de volgende dag ook, en de dag erna, onderwijl denkend aan cellen die zichzelf als een gek aan het vernieuwen waren, genen die niet meer konden stoppen met het produceren van jeugdigheideiwitten en de Double Performance Cell Defence, die al die ijverige microarbeidertjes in mijn huid beschermde tegen alle slechte dingen uit de buitenwereld. Het proces ondersteunde ik met groene thee, groenten, slaap en meer van dat soort dingen waar je modellen altijd over hoort krakelen. Na een week was de toilettas leeg en voelde ik me 11, huidtechnisch dan: glad, egaal, strak en zo stralend dat ik geen lamp meer aan hoefde te doen. Tijd om het keiharde resultaat(* ** *** ****) bij genadeloos daglicht te bekijken.
Het is moeilijk om de ontluistering in woorden te vatten, maar het kwam erop neer dat alles was zoals het was, en dat ik daarvoor nog een heleboel positiviteit uit de kast moest trekken. Ik wist het, ik had het moeten weten. Maar de witte jassen, het onderzoek, de serieuze verpakkingen, de woorden die zo zinnig klonken en die jeugdheidseiwitten, niet te vergeten. Ik zette de toilettas op de plank bij de andere toilettassen en bedacht me wat het slechtst was voor mijn teint: patat, mayonaise, nachtbrakend chocoladerepen eten of misschien allebei tegelijkertijd, wat maakte het ook allemaal uit. Het genot van de illusie en de keiharde smak waarmee je huidcellen daarna weer op de aarde worden gesmeten.
(Wat dit met mijn nieuwe boek te maken heeft? Niets, maar ik had het idee dat jullie mij wel zouden begrijpen, lieve lezeressen van chicklit.nl. Als chicks onder elkaar, zeg maar. De belofte, de ontluistering en een paar maanden later gewoon weer hetzelfde ritueel van voren af aan. Maar nu we het toch over mijn nieuwe boek hebben: Bakfietsblues heet het, en vanaf ongeveer 20 april ligt het in de winkels en is het uiteraard ook online te bestellen. Sterker, ik geloof dat je hem via deze site ook kunt reserveren. Het is een geestig en op sommige momenten ook best heus ontroerend verhaal over de confrontatie van mid-deriger Noor met het grotemensenleven, in een setting van Vinexzand, clubs die zo cool zijn dat ze geen naam hebben, schoolpleinen, lopende buffetten, hijgerige talkshows en een schoolmusical. Ik heb er hard aan gewerkt en hoop erg, heel erg dat jullie het met plezier zullen lezen.)

* Getest op 34 Amerikaanse vrouwen die naar zichzelf moesten kijken in de spiegel (cosmetoklinische zelfevaluatie, noemen ze dat) en moesten zeggen of ze vonden dat ze er nou jonger uitzagen of niet.
** Getest met wat scheikundige afkortingen bij elkaar op een petrischaaltje.
*** Getest op 24 Franse vrouwen die een aantal dagen achter elkaar de Huidverzorging van de Toekomst op hun gezicht smeerden, geobserveerd door mannen en vrouwen in witte jassen.
**** Getest op 40 vrouwen die na vier weken smeren in de spiegel moesten kijken en vertellen wat ze er nou eigenlijk zelf vonden.

Maaike Schutten

Bakfietsblues

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (1 stem)
  • Omschrijving:

    Noor is vijfendertig en werkt bij de snelste talkshow van Nederland. Ze heeft een vriend (Max), een kind (Junior) en sinds kort zelfs een hypotheek. Het leven loopt voor hen op rolletjes, tot ze in een vlaag van verstandigheid hun miniatuuretage in de stad verruilen voor een huis met drie verdiepingen en een tuin. Maar Noor is niet op haar plek in de aangeharkte vinexwereld vol superouders met bakfietsen. Haar leven wordt ineens wel erg huisje-boompje-beestje. Dat was nooit de bedoeling! Max, daarentegen, lijkt zich al snel thuis te voelen. Hij heeft meteen contact met de buren en zet zich in voor de musical op Juniors school. Noor stort zich op haar werk en duikt in het nachtleven. Met haar collega’s stroopt ze de hotspots van de stad af. Ze drinkt te veel, slaapt te weinig en haar mooi-weer-relatie met Max komt onder druk te staan. Ze doet er echt álles aan om te bewijzen dat ze nog genoeg wilde haren heeft…

Meer info

Toegevoegd door:

MEMBER RECENSIES

  • Drie vrienden, een huis (en een klusjesman)

  • Drie vrienden, een huis (en een klusjesman)

    Edriënne

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • No Et Moi

  • Rituals: Your body. Your soul. Your rituals.

  • That’s it

  • Boekkado.nl: voor een boek naar keuze

  • Supermom’s stijlgids

Zoek in artikelen