Een schot in de roos, een heerlijk boek op het juiste moment RECENSIE

Dit was voor mij echt een heerlijk boek op het juiste moment. Tijdens de laatste donkere en regenachtige weken van de winter nam hoofdpersoon Floor mij mee op roadtrip naar Schotland. Een land naar mijn hart! Floor is documentaire maakster en door de actie van een collega staat zij op het punt om de documentaire van haar leven te maken. Maar, dat verloopt niet zonder slag of stoot. Ze moet hiervoor door Schotland reizen, alleen is ze haar rijbewijs kwijt. Wat nu? Ze ontmoet de schot Owen en samen beleven ze een heerlijk schots avontuur. Was dit nu allemaal wel zo een goed idee? Iris schrijft op een vlotte, leesbare en toch volwassen manier. Door het lezen van dit boek maak ik voor het eerst kennis met Iris als auteur. Het was niet een heel origineel verhaal, maar moet dat? Voor mij niet. Belangrijker vind ik het dat een boek mij even uit de realiteit van alledag haalt en de mogelijkheid geeft af te dwalen naar een andere wereld. Dat lukt heel goed met dit boek wat zich afspeelt in de heerlijke hooglanden van Schotland. De hoofdpersonen ontwikkelen zich gaande het boek op een prettige manier. Floor leert wat de consequenties van haar handelen kan zijn en vraagt zich af of de uitkomst wel is wat ze wil. Ze verandert in het verhaal en dat is een mooi proces om met haar mee te maken. Ze heeft een gezonde dosis humor en zelfspot en dat maakt je ook als lezeres aan het lachen. Owen is gewoon de man die je tegen wilt komen. Maar niet oppervlakkig. Zijn ontwikkeling en zoektocht in het benaderen van Floor is prettig om te lezen. Binnen dit genre “feelgood”, kan een verhaal als snel voorspelbaar zijn. Op een zeker moment betrapte ik mijzelf erop dat ik dacht, “ja, natuurlijk verloopt het zo” en dan is er toch een twist die ik niet zag aankomen. Goed gedaan! Het boek speelt zich vooral af in Schotland. Zelf heb ik de Schotse Hooglanden meerdere keren bezocht. Ik was een beetje huiverig voor onwaarheden of omschrijvingen die niet overeenkomen met hoe ik Schotland ken. Dat was niet het geval. Ik was met het lezen van dit boek mijn eigen reizen aan het herbeleven. Het was een feest van herkenning en dat is fijn. Klein puntje van feedback. Wanneer je zo op de hoogte bent van de Schotse gebruiken weet je ook dat wanneer er getoast geen ‘proost’ of ‘chears’ gezegd zal worden, maar altijd “slainthe”. Om de Schotse beleving in het verhaal helemaal af te maken, was het leuk geweest om dit soort Schotse woorden/gebruiken te lezen. Het is wel echt een typisch feelgoodboek wat makkelijk wegleest. Voor mij was het een heerlijk boek voor tussen de bedrijven door waar ik niet al te veel bij na hoefde te denken en daardoor ontspannen kon lezen. Ben je een lezer die het in boeken juist nodig heeft om na te denken over plot twists of theorieën, dan is dit geen boek voor jou en ervaar jij het mogelijk als saai. Het is een boek dat je makkelijk even weggelegd en waar je op een later moment weer in verder kunt lezen. Het boek krijgt van mij 4 uit 5 sterren. Vier sterren omdat het binnen het genre waarin het geschreven is echt een prettig boek is om te lezen. Waarom geen 5 sterren, omdat alleen een boek dat mij echt raakt en waar ik nog dagen over nadenk of emotie over voel voor mij een boek is dat 5 sterren verdient. Iris heeft mij positief verrast en na deze kennismaking met haar boeken wil ik zeker meer van haar werk lezen.