Interview Shannon A. Chakraborty

Vlak voor het YALFU (Young Adult Festival), onderdeel van het International Literature Festival Utrecht, gaat beginnen heeft Chicklit.nl een interview met de Amerikaanse schrijfster Shannon A. Chakraborty. Ze brak in 2017 door met de Daevabad-trilogie en is nu begonnen met een nieuwe reeks: De avonturen van Amina al-Sirafi. Wij vroegen onze lezers wat ze wilde weten en konden deze vragen vervolgens stellen aan S. A. Chakraborty.

Shannon Chakraborty is woonachtig in New York. Chakraborty is getrouwd met een man met Indiase roots en heeft inmiddels twee kindjes. Ze komt uit een katholiek gezin, met Italiaanse roots, maar raakte in haar tienerjaren al geïnteresseerd in de Islam. Chakraborty studeerde geschiedenis van het Midden-Oosten en internationale betrekkingen in de Verenigde Staten en in Egypte (universiteit van Caïro). Ze houdt van schrijven en heeft diverse korte fictieverhalen geschreven tot ze begon met het schrijven van een boek gebaseerd op de verhalen uit de Middeleeuwse Arabische geschiedenis en mythologie. Na het afronden van haar studies voltooide ze The City of Brass (De bronzen stad), het eerste boek van de Daevabad-trilogie, dat in 2017 werd gepubliceerd en een internationale bestseller werd. Haar werk is vertaald in meer dan een dozijn talen waaronder het Nederlands en werd genomineerd voor diverse prestigieuze prijzen.

De ontmoeting vindt plaats in Tivoli Vredenburg en een opgewekte Shannon Chakraborty geeft aan dat ze inmiddels de helft van haar Europese rondreis er op heeft zitten. Groot-Brittannië, Frankrijk, Nederland en straks nog even terug naar Frankrijk voor een welverdiende vakantie. Ze vindt Nederland erg mooi en wat haar vooral opvalt is dat er geen ‘skyscrapers’ zijn zoals in New York. Het interview heeft een ontspannen sfeer; met slechts een paar vragen als richtlijn praat Shannon er gezellig op los.

Gezien je studies is het wel duidelijk waar je interesse ligt, maar waar haal je nog meer je inspiratie vandaan?

Ja, natuurlijk mijn studie en mijn academische achtergrond, vooral de kennis van de Arabische Middeleeuwen. Maar ook de prachtige traditionele verhalen. De Daevabad trilogie gaat natuurlijk over djinns en de meeste mensen denken dan aan de geesten uit 1001 Nacht en aan Disneys Aladin, de grote blauwe kerel. Ze zijn de slechteriken, of de sidekicks of ze lossen menselijke problemen eenvoudig op met magie. Maar in de traditionele Arabische verhalen leven djinns in een eigen wereld, die veel overeenkomst heeft met de menselijke samenleving en cultuur. In Daevabad heb ik van de djinn meer menselijke wezens gemaakt. Levend in een maatschappij geënt op de menselijke wereld en gedeeltelijk ook gebaseerd op de legenden. Er is magie, maar ook een politieke machtsstrijd, onderdrukking en emoties. Ze zijn de getuigen van de opkomst en het verval van hele samenlevingen.  Ik heb eerst de leefwereld gecreëerd en opgebouwd, nog voor ik de diverse personages eigenlijk had.

Hebben de Midden-Oosten sprookjes invloed gehad op je verhalen?

Natuurlijk heb ik de sfeer van die sprookjes wel meegenomen in mijn boeken. Mensen denken bij Daevabad vaak aan 1001 Nacht, terwijl ikzelf eigenlijk mijn nieuwe boek veel meer raakvlakken vind hebben met die verhalen. De verhalen over Sinbad de Zeeman waren mijn inspiratie voor hoofdpersonage Amina al-Sirafi. Daarbij heb ik ook ideeën gebruikt die de verhalen over de piraten en boeven mij gaven. Daevabad is meer geënt op de oude mythologie en de bestaande traditionele volksverhalen. Fantasy die zich niet alleen bezig houdt met magie en die niet kinderlijk is, maar die op een volwassen manier ook emotionele, geestelijke, politieke en culturele thema’s behandelt.

Je nieuwe boek is dus geïnspireerd door Sinbad de Zeeman?

Ja, de avonturenverhalen van Sinbad en de oude Middeleeuwse reisverhalen. De Middeleeuwse Arabische geschiedenis is mijn ware passie. Ik ben erg geïnteresseerd in de wereld rond de Indische Oceaan tijdens de Middeleeuwse periode. De reisverhalen over de zeevaarders uit die tijd vind ik fascinerend omdat het over een erg kosmopolitisch verbonden wereld gaat, 1000 jaar geleden al, terwijl wij er ons in deze moderne tijd niet eens van bewust zijn dat dit er toen al was. Het zijn prachtige reisverhalen over mensen die andere culturen ontdekken. Het is net zo interessant als moderne reisverhalen. Maar veel van deze verhalen worden altijd vanuit het oogpunt van wetenschappers of ontwikkelde mannen verteld, altijd mannen trouwens en nooit vanuit het oogpunt van vrouwen. De mannen zeggen dan ook altijd vreselijke dingen over de vrouwen of over de plaatselijke gewone bevolking. En ik wil juist de verhalen vertellen vanuit het perspectief van het gewone volk en zelfs vanuit dat van de plaatselijke boeven en piraten, die de reizigers misschien wel aanvielen omdat ze zoiets hadden van wat doen jullie eigenlijk in ons stukje van de oceaan. Het zijn dus echt avonturenverhalen geheel in de traditie van de oude volksverhalen die verteld werden om mensen te vermaken.

Welke van je personages uit je boeken lijkt het meest op jezelf?

Oh dat is best een moeilijke vraag om te beantwoorden. Eerst tijdens het schrijven van Daevabad zou ik gezegd hebben Ali en Nahri. Alizayed  al Qahtani, die net zo’n geschiedenis nerd is als ik en  Nahri, want ik ben net zo geïnteresseerd in medische geschiedenis en ik houd ervan dat ze eigenlijk een enorme bedriegster is. Maar nu ligt Amina al-Sirafi van mijn nieuwe boekenserie dicht bij mijzelf, omdat zij ook een moeder is. Ik ben een echtgenote en een moeder van twee kinderen. Ik wil mijn gezin ondersteunen en er voor iedereen zijn, maar ik ben ook schrijfster en ik wil nog zoveel andere dingen naast moeder zijn. Amina wil net als ik het complete plaatje. Moederschap vraagt soms van je dat je je dromen even moet parkeren. Ik raakte helemaal gestrest toen het zover was dat mijn boek zou uitkomen. Ik kon het eigenlijk allemaal niet aan.  Je moet echter doorgaan. Schrijven, een man en kinderen, soms is het allemaal moeilijk te combineren, maar ik wil het allemaal en ik wil ervan genieten. Net als Amina uit de Avonturen van Amina al-Sirafi. Je loopt tegen de 40, hebt veel verantwoordelijkheden, maar het is je droomleven en je wilt je er voor inzetten.

 

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een bericht gedeeld door Chicklit (@chicklitnl)

Je eerste boek in de nieuwe serie is net uit. De avonturen van Amina al-Sirafi. Wat zijn je plannen voor deze nieuwe trilogie?

Het worden inderdaad drie boeken. Anders dan bij de Daevabad-serie zijn de verhalen over Amina min-of-meer afgeronde avonturen. Geen echte cliffhangers. Het zijn dezelfde personages, maar het zijn nieuwe avonturen die zij beleven. Ik heb nog geen tijdslijn voor het tweede boek, ik heb net mijn ouderschapsverlof afgerond. Ironisch genoeg is moederschap combineren met alle andere activiteiten die Amina ambieert en de verantwoordelijkheid naar haar dochter toe, de rode draad in het eerste boek. In de week dat het boek uitkwam in de Verenigde Staten heb ik mijn tweede kind gekregen. Moederschap combineren dus.

Klopt het dat Netflix de rechten heeft voor de verfilming van de Daevabad trilogie?

Ja, inderdaad. Maar wanneer het tot echt verfilmen komt is niet te zeggen. Iedereen zegt tegen mij dat ik op niets moet rekenen, tot ik het werkelijk allemaal kan zien op TV. Het heeft ook een beetje vertraging opgelopen door de staking van de tekstschrijvers. Je moet altijd maar afwachten of het eigenlijk nog wel uitgebracht wordt, want soms wordt iets wel verfilmd maar even later toch geannuleerd. Dat is met een boek van Holy Black gebeurd.

Hoe voel je je nu? Je boek City of Brass is een bestseller en wordt genomineerd en wint prijzen. Had je dat ooit verwacht? Heb je ooit gedacht, dat je een bestselling auteur zou worden?

Ik had in het begin eigenlijk helemaal geen verwachtingen. Ik kom uit een middenklas gezin en ben de eerste in mijn familie die is gaan studeren. Ik heb de liefde voor lezen meegekregen, maar werken in de creatieve sector daar werd bij mij thuis niet aan gedacht. Ik moest gewoon een baan nemen die de rekeningen zou betalen. En dat heb ik dus ook gedaan. Ik ben na mijn studie als 22 jarige aan de slag gegaan als secretaresse bij een medische kantoor. Als hobby schreef ik verhalen en ben ik begonnen met The City of Brass in mijn vrije tijd. Mijn verloofde, nu inmiddels mijn man, vond de verhalen zo goed en hij zei mij dat ik er echt iets mee moest gaan doen. Vrienden uit schrijverskring hebben me geholpen met editen en dan ga je een agent zoeken, maar de eerste poging had niet veel resultaat. De reacties waren nogal negatief. Te uitgebreid of juist te islamitisch. Tot ik een nieuwe vrouwelijke agent trof van Armeense afkomst, die erg enthousiast werd toen ze het las en het boek via veiling heeft laten uitgeven. Binnen twee jaar tijd veranderde alles en nu ben ik fulltime schrijver. Het succes is overweldigend en soms nog steeds onwerkelijk als je bijvoorbeeld in Parijs tijdens een boek signeer sessie ineens honderden mensen om je heen ziet die jouw naam roepen. Het is zes jaar geleden dat het eerste boek uitkwam en ik ben nog steeds aan het bijkomen, maar inmiddels voel ik me ook erg dankbaar en gezegend. Ik leef mijn droom.

Wat voor prijs voor je boeken zou je nog graag willen winnen?

Oh het is misschien een cliché, maar mijn verwachtingen zijn eigenlijk heel laag en ik ben echt blij met alleen al een nominatie. Het is prachtig allemaal hoor zo’n ceremonie, maar als je niet wint hoef je ook geen speech te houden, terwijl je wel van het feest kunt genieten.

Heb je dan een beetje plankenkoorts? Je wordt gevraagd voor internationale presentaties, interviews en boek signeer sessies.

Ik had enorm veel plankenkoorts maar het hoort er nu eenmaal bij en ik ben er wel een beetje overheen. Het is een heleboel inmiddels, maar het is wat ik wil. Het heeft geen nut om te stressen over iets wat nu eenmaal moet gebeuren.

Chicklit.nl heeft veel recensies en geeft tips op de website over boeken, films en series. Onze lezers zouden dus graag willen weten wat jouw favorieten TV shows of series zijn.

Ik neem me altijd voor om voor interviews een lijst te maken van favoriete boeken, TV shows of films, want als ik eenmaal in een interview zit, weet ik er geen een meer en is mijn geheugen blanco. Ik heb wel, op Netflix geloof ik, een goede Egyptische serie gevolgd. Ik geloof dat het Paranormal heet. Het gaat over een oude vermoeide professor die allerlei paranormale verschijnselen onderzoekt. Het had wat weg van de serie Buffy, maar met zo’n vreemde wat sarcastische hoofdpersoon. Dat vond ik echt vermakelijk. Momenteel kijken mijn man en ik echter niet zo vaak iets, want we hebben een kleine die bang is voor gekke dingen op TV en een baby die nog niet echt lekker slaapt. We hebben geprobeerd om Good Omens te kijken. Er is nog een serie die ik goed vind: Only Murders in the Building. Als schrijver ben je bekend met de opbouw van een verhaal en dus is het moeilijk om verrast te worden.

Wat was je favoriete film als kind?

Als kind was mijn favoriete filmreeks de originele Star Wars.  Door Return of the Jedi werd ik fan van science fiction. Ik moet ook zeggen dat mijn inspiratie voor mijn nieuwe hoofdpersoon Amina afkomstig is van Han Solo.

Zou je in de toekomst echte science fiction willen schrijven?

Nou ik heb wel met een kort verhaal eens meegewerkt aan een Star Wars event, maar voorlopig wil ik mij nog niet echt aan science fiction wagen. Dat is voor mij een hele nieuwe wereld en er komt zoveel bij kijken. Ik heb de wetenschappelijke kennis daar niet echt voor. Ik houd mij nu liever bezig met historische geïnspireerde fantasy. Daar ligt mijn kennis, daar weet ik wat ik moet onderzoeken en waar ik de antwoorden kan vinden.

Wat lees je zelf op dit moment en heb je nog tips voor onze lezers?

Ik las geregeld diverse Amerikaanse schrijvers met interessante series en ook bekenden zoals Holy Black, maar ‘fictie’ maakt me in de war en haalt me uit mijn flow wat betreft mijn eigen schrijfwerk. Ik lees liever non-fictie en dan over de Europese geschiedenis. Momenteel lees ik over religieuze historie en de tegenstellingen tussen de geestelijken en het gewone volk. Het is mooi om te lezen hoe een bisschop over God denkt, maar wat denkt een arme hardwerkende man die alleen ongeluk heeft van God? Of die arme vrouw die 6 kinderen heeft verloren. Hoe staat zij tegenover God? Dat is erg interessant. Het is erg zeldzaam om verslagen te vinden over hoe het gewone volk over historische gebeurtenissen denkt. Dat verwerk ik nu eigenlijk ook in mijn boeken. Interviews zijn goed om dat naar boven te brengen. Klassenverschil is wel een dingetje in mijn boeken besef ik nu eigenlijk.

Wat lees je zelf op dit moment en heb je nog tips voor onze lezers?

Mijn favoriet op dit moment is de serie Jade City van Fonda Lee. Het is een heel ander soort fantasy omdat het modern en urban is. Dan heb je nog Roshani Chokshi The Last Tale of the Flower Bride. Ik houd van boeken die speels sprookjes in de moderne tijd verweven. Of de boeken van Tasha Suri. Ze heeft van die verhalen over schrijnende romances ingebed in fantasy.

Als je geen schrijver zou zijn, wat was je dan geworden?

Ik zou zeker uiteindelijk geschiedkundige zijn geworden. Nu combineer ik mijn kennis met mijn passie.

Wat doe je voor ontspanning na zo’n hele dag schrijven?

Ik geniet ervan om te koken en ook daarbij houd ik ervan om historische recepten uit te pluizen. Kijken hoe men vroeger gerechten maakte met traditionele ingrediënten. Of ik ben bezig met zoiets basics als brood bakken. Koken en bakken is een creatief proces dat heel relaxt is, want het hoeft niet uitgegeven en beoordeeld te worden net als boeken. De enige critici zijn mijn familieleden en die vinden alles best.

Lees je trouwens de recensies van je boeken?

Daar heb ik het wel eens met andere schrijvers over gehad. Ik lees reviews niet om te willen weten wat ze van mij vinden. Ik lees wel stukken eruit om er achter te komen welke elementen uit mijn boeken de lezers aanspreken en welke niet, zodat ik ervan kan leren tijdens het schrijven van vervolgdelen. Als ik ergens over twijfel, kom ik er zo eerder achter wat werkt voor de lezer en wat niet. Maar tegen de tijd dat een boek uitkomt hebben al zoveel mensen, zoals onder andere je editor, het bekeken dat er al heel wat feedback over gegeven is.

Als er over een personage enorm veel kritiek zou zijn; mensen ‘haten’ die persoon. Zou je daardoor dingen aanpassen in je volgende boek?

Nou die neiging heb ik eigenlijk nog niet gehad. Wel grappig dat je dat vraagt, want een van de personages uit Daevabad: Dara, is een controversieel figuur. Sommige mensen vinden hem geweldig en anderen moeten niets van hem hebben. Sterke emoties dus. Ik kreeg van de ene helft haatmails als ik nare dingen met hem liet gebeuren en de andere helft vond dat juist prima. Er was echt een strijd tussen die twee groepen op internet. Maar dit veranderde niets aan de manier waarop ik Dara heb neergezet.

Met die slotwoorden zijn we aan het einde van de interviewtijd gekomen, al hadden we nog wel langer willen doorpraten. Ik bedank Shannon voor het fijne gesprek en wens haar veel succes!