Eerste steen rechts RECENSIE

De laatste tijd lijkt er een hype te zijn ontstaan in fantasy-boeken met een romantisch tintje. Ik kan het ook geen ongelijk geven: na successen als Twilight, The Vampire Diaries en De Hongerspelen, lijkt er een gat in de markt te zijn voor dit soort verhalen.
Darynda Jones speelde daar wijs op in en creëerde een nieuw soort infusion: chicklit, misdaad en fantasy in één boek. Eerste steen rechts is daarvan het succesvolle resultaat, met nog meerdere delen on-the-way. 
 
De mix van fantasy en romantiek spreekt me steeds meer aan, omdat het de ‘standaard’ chicklit net even wat meer bite geeft. Eerste steen rechts trok dan ook meteen mijn aandacht en het boek heeft me niet teleurgesteld! Charley Davidson is een bijzondere vrouw. Ze is de dood-in-levende-lijve, de vrouw met de Zeis. Oftewel: zij is het ‘licht’ waar overledenen zich naartoe aangetrokken voelen en via haar worden zij naar Gene Zijde gebracht. Er blijven echter af en toe wat doden ronddolen op aarde, en Charley kan deze geesten zien en horen. Ze werkt als privédetective en met de hulp van de geesten weet zij op miraculeuze wijze moorden en andere misdaden op te lossen, hoewel dit niet zonder slag of stoot gaat. Regelmatig raakt ze betrokken in uiterst criminele situaties en eindigt de dag vaak bont-en-blauw. Haar wonden genezen echter sneller dan die van een normaal mens, dus Charley is niet zomaar klein te krijgen.
 
Dit boek trok mij vanaf bladzijde één aan en ik heb het dan ook met veel plezier gelezen. Dat betekent echter niet dat er geen scheurtjes in het verhaal zitten. Er gebeurt ontzettend veel in het boek: ze praat met doden, ze lost moorden op, ze helpt mensen in benarde situaties en dan is er nog die ene schaduwschim met wie ze ’s nachts de meest opwindende momenten beleefd. Deze schim is echter niet waarneembaar voor het menselijk oog en zelfs Charley weet niet wie of wat hij is. De ontknoping daarvan is voor mij misschien net even too much to handle, maar ik geef zeker punten voor het fantasierijke brein van de auteur.
Al die vele gebeurtenissen zorgen ervoor dat je continue je aandacht erbij moet houden. Hoewel het een wel met het ander te maken heeft, lijken de puzzelstukjes toch niet helemaal bij elkaar te horen. Van sommige personages wordt maar weinig verteld en bepaalde scenes gaan veel te snel voorbij, waardoor ik soms het gevoel had dat ik in fast-foward stand zat te lezen. Ik denk dat als er net even wat minder zijsporen waren, het boek misschien rustiger zou zijn te lezen.  
 
Los van dit minpuntje heeft dit boek mijn aandacht toch weten vast te houden. En dat is meestal een goed teken, want als een boek me echt niet aanspreekt, sla ik hem het liefste meteen dicht. De combinatie van de verschillende genres is een geslaagde keuze; het bevat het beste van alle werelden. Het boek is humoristisch, pittig, spannend en romantisch tegelijk. De vurige vrijscènes van Charley en de schim hadden wij betreft iets minder benadrukt hoeven worden en de seksuele spanning tussen haar en een agent had wellicht iets vuriger gemogen, maar wellicht geeft dat stof voor het volgende deel. Ik sta dan in elk geval vooraan in de rij om verder te lezen. 

Nieuwsgierig geworden? Lees hier een fragment uit het boek: