Wachten tot je gehoord wordt RECENSIE

Wachten tot je gehoord wordt is een memoir van Amanda Knox, een naam die velen van jullie waarschijnlijk wel bekend in de oren klinkt. In 2007, toen ze 20 jaar was, vertrok de Amerikaanse naar het mooie Italië om zich daar de taal eigen te maken. Ze vindt een huis met leuke huisgenootjes, een bijbaantje, ontmoet een Italiaanse jongen die haar het hoofd op hol brengt en volgt lessen in het Italiaans. So far, so good... zou je denken. Na een paar weken echter, verandert haar verblijf in een ware hel, als haar vriendin en huisgenootje op brute wijze om het leven gebracht wordt en Amanda en haar vriendje als hoofdverdachten in deze zaak worden gearresteerd. De rechtszaak die hierop volgt, wordt op de voet gevolgd door pers van over de hele wereld. Iedereen had er wel wat over te zeggen of te schrijven. Amanda Knox werd het middelpunt van kritiek en speculatie. In 2009 wordt ze veroordeeld voor de moord. In 2011 - op dat moment heeft Amanda vier jaar in de gevangenis doorgebracht - werd ze vrijgesproken en vertrekt ze onmiddelijk terug naar de Verenigde Staten. 

In Wachten tot je gehoord wordt vertelt Amanda voor het eerst haar kant van het verhaal. Ze vertelt over haar blije en onbezorgde tijd voorafgaande aan de moord en over alles wat ze daarna meegemaakt heeft toen ze, naar eigen zeggen, vastzat voor een moord die ze niet begaan heeft. Van de zware en uren durende verhoren door de Italiaanse politie, de zenuwslopende rechtzaken, tot aan de vier jaar die ze in gevangenschap in een vreemd land doorbracht. 

Tijdens het lezen van dit boek moest ik mezelf er meerdere malen aan herinneren dat dit écht gebeurd is. Niet omdat het onrealistisch beschreven is, in tegendeel zelfs, maar omdat het voelt alsof je in een boze droom bent beland. Er is één woord uit de flaptekst die het gevoel bij dit boek dan ook perfect omschrijft: een nachtmerrie. Een nachtmerrie waaruit je zo snel mogelijk wilt ontwaken... Maar voor Amanda Knox is dit geen optie. Ze zit gevangen en kan hier niks aan veranderen. Het verscheurde gevoel van Amanda komt goed over in dit persoonlijke document. Ik werd helemaal meegesleept en alhoewel je van tevoren al weet hoe het af gaat lopen, blijf je doorlezen en is het spannend. Wat dacht en voelde ze? Wat speelde er zich allemaal achter de schermen af? Welke ''fouten'' zijn er door de politie, de openbare aanklager, maar ook door Amanda zelf gemaakt? Er zijn daarnaast wetenswaardige dingen over het rechtsysteem in Italië in het boek vervlochten en het bevat foto''s waardoor je een gezicht krijgt bij de mensen die voorbij komen in Amanda''s verhaal. Je ziet de familie van Amanda, haar Italiaanse vriendje, mensen die haar in de gevangenis gesteund hebben en haar advocaten die ''me hebben verdedigd en voor me hebben gezorgd alsof ik een dochter van hen was.''

Of ik na het lezen overtuigd ben van haar onschuld? Ik weet het echt niet. Het blijft natuurlijk één kant van het verhaal. Wachten tot je gehoord wordt is in ieder geval een erg indrukwekkend en intrigerend memoir, dat je gegarandeerd een paar kippenvelmomenten oplevert en je in zijn greep houdt tot en met de allerlaatste letter.

Heb jij dit boek al gelezen? Zo ja, wat vond jij ervan?