Khaddafi's slavin RECENSIE

Het hele boek lang heb ik twijfels bij dit verhaal en dat vind ik erg, want het verhaal is schokkend. Behoorlijk schokkend kan ik wel zeggen. Het gaat namelijk over een jong meisje, Soraya, dat jarenlang de seksslavin is geweest van dictator Khaddafi van Libië. Als veertienjarig meisje werd ze uitverkoren om plaats te nemen in Khaddafi’s harem. Zeven jaar lang is ze het slachtoffer van verkrachting, lichamelijk en geestelijk misbruik en marteling geweest.
 
Wat Soraya allemaal vertelt aan de Franse journalist Annick Cojean is verschrikkelijk en bizar tegelijker tijd. Khaddafi was een op seks belust monster. Hij moest minimaal vier keer per dag seks hebben. Jongens, meisjes, jong of oud. Het maakte hem niets uit, zo lang zijn fantasieën maar werkelijkheid werden. En die fantasieën zijn meer dan bizar. Zo liet hij jongens in vrouwenkleren dansen en hoe meer meisjes tegenstribbelden hoe opgewondener hij werd. Aangezien verkrachting in Libië ook nog eens het ergste is wat een vrouw kan overkomen, kon niemand uit die harem vluchten. Het was namelijk een grote schande als de familie van het slachtoffer erachter kwam dat hun dochter, zusje, nichtje of tante geen maagd meer was en dat leidde regelmatig tot eerwraak of verbanning. Khaddafi nam zijn harem ook overal mee naar toe en hij heeft ook meerdere malen hooggeplaatste leiders uit andere landen in Bab al-Azizia (zijn verblijfplaats) ontvangen. In het boek is te lezen dat premier Tony Blair voor zijn vertrek uit Libië nog even vrolijke zwaaide naar de vrouwen. Hoezo komt het dan dat er zo weinig over bekend is? Waarom wist niemand iets van die wanpraktijken?
 
Ik heb wat rond geneusd op het internet over het onderwerp, maar er is nog vrij weinig over bekend. Dit zorgt ervoor dat ik twijfels heb. Natuurlijk is de basis van het verhaal waar, maar heeft journalist Cojean het verhaal niet hier en daar nét wat ‘erger’ gemaakt? Ik weet het niet. Wat wel waar is, is dat het nog steeds een zooitje is in Libië. En, zolang de macht daar niet op orde is, zullen er weinig andere geluiden over dit onderwerp naar buiten komen. Ik geef vier hartjes, omdat Cojean ook andere vrouwen gesproken heeft en die kort aan het woord laat aan het einde in het boek. Jammer genoeg houdt ze wel bijna al haar bronnen anoniem. Daarom een hartje aftrek. 

Wat is jouw mening over dit onderwerp?