Dodelijke stilte RECENSIE

Wanneer je Dodelijke stilte in je handen hebt en je de achterflap leest, moet je waarschijnlijk wel even slikken. De schrijfster van dit boek heeft namelijk nooit de publicatie van haar boek mogen meemaken, aangezien zij enkele weken voor de verschijning overleed. Met een vreemd gevoel begon ik te lezen.

Zij is psychologe en hij gaat vreemd. Deze ene zin omvat eigenlijk het hele verhaal. Jodi en Todd zijn al jaren getrouwd, maar het huwelijk lijkt voor Todd niet voldoende. Hij wordt verliefd op de dochter van zijn beste vriend, een meisje dat dan ook telbare jaren jonger is dan hem. Jodi vindt het allemaal maar best; zolang hij 's avonds thuiskomt en haar maar niet letterlijk vertelt dat hij een verhouding heeft, maakt zij er niet echt een punt van. Dat Jodi zal veranderen in een moordenaar, kom je al te weten op de derde bladzijde. Met die zin was de spanning voor mij al weg.

Ik had zoveel van dit boek verwacht, maar het heeft me eigenlijk teleurgesteld. Ik heb moeite moeten doen om mijn aandacht erbij te houden en ik kan niet ontkennen dat ik zelfs een aantal bladzijden heb moeten overslaan. Wat mij betreft had het boek een stuk dunner mogen zijn, de hoeveelheid aan details deed me vlug afhaken.

Het is voor mij absoluut geen thriller en ik zat zeker niet in spanning. Ik denk dat het eerder lezers zou kunnen bekoren die houden van psychologische romans. 

Onder welk genre zou jij dit boek willen scharen?