Recensie: Laat me niet los RECENSIE

Laat me niet los begint naar mijn mening gelijk goed; in de rechtszaal. Je begint eigenlijk bijna bij het einde en gaat verder met terugkijken naar hoe alles zo gelopen is. Het boek is overduidelijk goed geschreven. Mooie metaforen en pakkende teksten. Toch was het maar goed dat de titel mij er af en toe aan herinnerde door te lezen, want ik was niet meteen verkocht…

Yvonne Carmichael is een succesvol wetenschapper in genetica. Vaak wordt zij gevraagd als deskundige in haar vakgebied. Ze is al jaren getrouwd en heeft twee volwassen kinderen. Op een middag komt zij een mysterieuze man tegen en heeft - zonder na te denken waarom - seks met hem. Dit avontuurtje blijkt uit te lopen op een affaire. Het begint voorzichtig, maar Yvonne wordt steeds roekelozer. Ze raakt steeds meer verwikkeld in haar geheime leven. Als haar iets heftigs overkomt durft zij echter geen aangifte te doen omdat ze bang is dat haar hele dubbelleven onthuld wordt.

Deze Literaire Thriller vond ik overduidelijk ups-and-downs hebben. Je wil gelijk weten waarom Yvonne in een rechtszaak verwikkeld raakt. Ook roept haar mysterieuze lover vragen op, want wie is hij? Wat doet hij? Wat klopt er niet aan deze man? Omdat ik nieuwsgierig van aard ben (en dit boek uit moest lezen omdat ik het moest recenseren) heb ik het van het begin tot het einde gelezen. Dit klinkt wat negatiever dan het is, maar ik vond dit boek nou niet direct een pageturner. Elke situatie wordt tot in detail omschreven. Soms leest dit prettig, maar in dit geval vond ik het af en toe de vaart een beetje uit het boek halen.

Ik moest even wennen aan Doughty’s schrijfstijl, zeker ook omdat de link naar de wetenschap mij niet helemaal ligt. Toch bleek dit in sommige gevallen erg mooi en treffend te zijn. Het beste voorbeeld is als de clou van het boek vergeleken wordt met een experiment met chimpansee moeders en kinderen. De apen worden opgesloten in een kooi waarvan de bodem steeds heter wordt. In het begin kruipt het kind in de armen van hun moeder terwijl zij van haar ene op haar andere been springt. Als de grond ook voor moeder chimpansee te heet wordt legt zij haar kind op de grond en gaat er zelf opstaan. Keer op keer was dit de uitkomst van het onderzoek. Uiteindelijk offeren de moederapen hun kinderen op om zichzelf te redden. 

Laat me niet los is een bijzonder boek waar je zeker even de tijd en rust voor moet nemen. Ik had het denk ik meer gewaardeerd als ik het bijvoorbeeld op een vakantie had gelezen. Op zo’n moment heb je een leeg hoofd en een rustige omgeving en kan je helemaal in het boek opgaan. Ik kan dit boek zeker aanraden, maar neem mijn advies ter harte…

Wat is jouw favoriete Literaire Thriller?