Recensie: Bibliotheek der Zielen RECENSIE

Eindelijk is het derde en laatste deel van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine-serie verschenen! In dit slotdeel gaat Jacob, samen met Emma en Addison, op zoek naar mevrouw Peregrine en haar bijzondere kinderen. Ze zijn namelijk ontvoerd, en Jacob en Emma hebben geen idee waar ze zijn. Daarbij heeft Jacob ontdekt dat hij zelf ook een bijzondere gave heeft, en die gave komt bij de zoektocht erg goed van pas!

Het laatste deel van deze serie vind ik over het algemeen iets minder leuk dan de vorige delen, maar alsnog heb ik erg genoten van dit boek. De reden waarom ik de voorgaande delen wat beter vond dan Bibliotheek der Zielen, is omdat er toen wat meer spanning bij kwam kijken. In dit deel vond ik het begin nogal langzaam verlopen, en leek het wel of sommige situaties zich herhaalden. In dit deel zat ik niet gedurende het hele boek op het puntje van mijn stoel. Daarbij vond ik verhaal zelf niet origineel, want in het tweede deel van de serie voerden ze ook al een zoektocht uit. De laatste reden is dat het einde, het absolute slot, naar mijn mening te snel ging. In het boek zelf werd er niet veel aandacht aan besteed, waardoor het leek alsof het er maar snel bij was verzonnen en afgeraffeld was.

Maar goed, dat waren genoeg negatieve punten. Het boek bevat namelijk veel en veel meer pluspunten! Alhoewel ik het verhaal niet helemaal origineel vond, heb ik er toch van genoten. Jacob, Emma en Addison kwamen op plekken die je in de voorgaande delen nog niet had gelezen. Deze plekken worden door Ransom Riggs erg goed beschreven en het leek net alsof ik midden in het verhaal zat. Samen met Jacob, Emma en Addison kom je weer de gekste en vreemdste personages tegen, en daar hield ik zo van! Dat is een van de grootste pluspunten van het verhaal: de schrijfstijl van de schrijver. Zoals ik al zei, weet hij heel goed een onbekende wereld je bekend te laten maken. Hij schrijft grappig en erg duidelijk. Soms kon dit een beetje kinderlijk overkomen, maar hij schrijft natuurlijk ook uit het perspectief van kinderen. Het andere grote pluspunt is natuurlijk de foto’s die Ransom Riggs gebruikt. Door de foto’s las het verhaal makkelijker en kreeg je een beter beeld bij de dingen die hij op papier zette. Net zoals in de vorige delen van de serie hadden de foto’s veel toegevoegde waarde aan het verhaal.

Ik vind het dus erg jammer dat Bibliotheek der Zielen het slotdeel is van de serie, omdat dat betekent dat de serie is afgelopen. Het was een erg bijzondere serie, echt een boekenreeks uit duizenden. Eentje die ik niet snel zal vergeten.