Recensie: De jongen achter het masker RECENSIE

Wanneer farao Toetankhamon sterft, weet Maïa zich geen raad met zichzelf. De zoon van haar overleden halfzus, de jongen die ze als de hare beschouwde, is er niet meer. Bovendien zijn er die gefluisterde geruchten dat Toet’s dood geen ongeluk was. Is zijn weduwe dan nog wel veilig? Maïa beloofde Toet’s immers dat zij altijd voor zijn vrouw zou klaarstaan, mocht hij ooit sterven. Die oude belofte plaatst haar recht in de strijd om de troon.

Over Toetankhamon zijn al veel boeken verschenen, wat maakt dat een nieuw verhaal toch echt beter met een verfrissende insteek komt. Een boodschap die auteur Greet Beukenkamp duidelijk goed begreep, want zij kiest ervoor om Maïa, de voedster en tante van Toetankhamon, aan het woord te laten. Dit levert een onverwacht perspectief op dat leuke verwachtingen schept. Helaas liet de uitwerking hiervan wat te wensen over.

De jongen achter het masker is grosso modo op te delen in twee soorten van vertellen. Enerzijds is er het verhaal dat start na de dood van Toetankhamon en anderzijds zijn er de mijmeringen over zijn kindertijd. Geen van beide lijkt echter de volle aandacht van de schrijfster te hebben gekregen. De herinneringen lijken willekeurig te zijn, als hartverwarmende verhalen die mensen op grafredes houden. Bovendien komen ze vaak ‘plotseling’ en ‘opeens’ naar boven. Ze vullen meer dan de helft van het boekvolume op, zonder echt een bijdrage te leveren. Toetankhamon is voor de lezer immers al dood. Er zijn geen verwachtingen meer over zijn levensloop in dit verhaal. Daarnaast blijkt Maïa’s eigen hedendaagse avontuur erg voorspelbaar waardoor er opnieuw niets overblijft voor de lezer om naar uit te kijken. Zelfs het abrupte einde leed hieronder.

Dit alles is ongelofelijk jammer, want Beukenkamp kan geweldig beschouwelijk schrijven! Ze weet perfect een authentieke sfeer weer te geven, maar als die sfeer bij een bijna banaal verhaal wordt gezet, gaat dit talent verloren.  Absoluut een gemiste kans.

De jongen achter het masker heeft als grootste pluspunt de authentieke sfeer die door de schrijfster wordt gecreëerd . Helaas is het verhaal zelf eerder aan de magere kant, waardoor je als lezer op je honger naar ontdekkingen blijft zitten. Daarom drie hartjes voor het boek.