Recensie: Free Run RECENSIE

De vijftienjarige Ward uit Leeuwarden is staatloos. Zijn moeder is gevlucht uit Venezuela en woont in illegaal in Nederland. Ward zijn vader is er van door gegaan voordat hij werd geboren. Als hij op een dag een politiebusje voor zijn huis ziet staan weet hij dat het foute boel is. In plaats van dat hij binnen gaat kijken, loopt hij naar het huis van zijn vriend Marnix die niks van de situatie af weet. Hij biecht zijn verhaal op en gaat op aanraden van zijn vriend terug naar huis. Al snel komt Ward erachter dat zijn moeder is meegenomen door de vreemdelingpolitie. Binnen no-time wordt ze terug gestuurd naar Venezuela, waar ze vast komt te zitten voor een oud misdrijf. Ward trekt in bij Marnix, maar als de ouders van zijn vriend erachter komen dat hij staatloos is, worden ze bang en willen ze jeugdzorg bellen. Ward besluit dat er maar één ding op zit: hij moet op zoek gaan naar zijn biologische vader. Hij is de enige die hem aan een Nederlands paspoort kan helpen.

Free Run is een boek dat is bedoeld voor kinderen van twaalf tot zestien jaar. Het boek heeft dan ook een stoere, spannende kaft met een jongen die een capuchon op heeft en over een graffiti muurtje heen springt. Zeker een boek dat ik eruit gepakt zou hebben toen ik die leeftijd had. Wat ik dan wel weer extreem zonde en slordig vind, is dat op de eerste bladzijde een slordigheidsfoutje staat: ‘’Politie. Bij hen in de straat. Erger nog, Bij hun huis stond een politiebusje.’’ Zo’n fout is natuurlijk harstikke onnodig. Helaas blijft het daar niet bij, want later heb ik nog wat andere foutjes gespot. Jeugdzorg werd bijvoorbeeld de ene keer met een hoofdletter geschreven en de andere keer met een kleine letter. Wat ik ook opmerkelijk vind, is dat de nadruk heel erg wordt gelegd op free run, zowel op de kaft als op het tekstje achterop het boek, terwijl free run maar een piepkleine rol heeft in dit boek.

Over op de inhoud. Iedereen heeft wel een mening over de vluchtelingsituatie in Nederland. Of je nu voor of tegen bent, dit verhaal raakt je. In het begin was ik nog niet helemaal overtuigd. Het eerste hoofdstuk wordt de moeder van Ward al meteen opgepakt. Al snel daarna las ik wat uitspraken in het boek die ik een beetje gek vond. ‘’Maar waarom ze hem er altijd uitpikten? Hij was niet zwart.’’ En daarna volgde nog een hele opsomming met andere dingen die hij niet was, maar wat zou het moeten uitmaken welke kleur je hebt? Ik snap wat Bon bedoelt, maar op mij kwam dit toch een beetje gek over. Zo waren er in het begin wel meer dingen die op mij niet helemaal lekker overkwamen. Gelukkig werd het verhaal wel erg spannend nadat ik verder begon te lezen. De zoektocht van Ward is zo meeslepend dat je op een gegeven moment helemaal meeleeft. Ik heb de 190 pagina’s dan ook binnen een dag verslonden. Het is ook zo heerlijk vlot en makkelijk geschreven. Steeds dacht ik tijdens het lezen: ‘shit, pas op, doe dat nou niet.’ Altijd fijn als een schrijver dit naar boven weet te brengen.

Ik beoordeel Free Run met drie hartjes. Als ik halve hartjes mocht geven waren het er drie en een half. Ik vind Free Run een spannend, maar ook een educatief boek voor kinderen. Je kunt je een beetje verdiepen in de vluchtelingsituatie en er komen ook veel woorden voorbij die dagelijks in het nieuws verschijnen. In een verhaal is dit toch beter te begrijpen. Ondanks het commentaar dat ik over sommige dingen heb, vind ik Free Run een aanrader.