Recensie: Het beste van Adam Sharp RECENSIE

Toen Adam zesentwintig was reisde hij veel voor zijn werk. Voor een bepaalde klus verbleef hij maandenlang in het buitenland. Hierbij ontmoette hij Angelina, een voor hem tot dan toe onbekende actrice. De twee vallen als een blok voor elkaar. Naast een romantische klik is er ook een muzikale klik. Muziek is heel belangrijk voor Adam, die naast zijn werk vaak optreedt als pianist. Angelina zingt soms met hem mee. De liefde voor elkaar groeit, maar er zijn twee grote obstakels. Adam moet op een gegeven moment verder reizen voor zijn baan en Angelina gaat door een ingewikkelde scheiding. Tegen hun zin in laten ze elkaar gaan, hoe moeilijk dat ook is. Het leven gaat door, en allebei trouwen ze met iemand anders. Een jaar of twintig later krijgt Adam uit het niets een mailtje van Angelina. Dat is het startpunt van zowel een reeks herinneringen als een reeks gebeurtenissen…

Het beste van Adam Sharp bestaat uit twee delen. Het eerste deel voelt alsof je op een koude winterdag een onbekende meneer van middelbare leeftijd hebt ontmoet in een cafeetje. Gezeten bij een knapperend haardvuur en voorzien van bekers warme chocomel, vertelt hij je zijn levensverhaal. De nadruk ligt op terugblikken naar vroeger, maar ook het heden komt aan bod. Het is een rustig voortkabbelend verhaal waar beslist wat meer vaart in had gemogen. Toch is er ook een spanningsboog, en die ligt vooral in het heden. Je wilt namelijk weten hoe het mailcontact met Angelina verder gaat. Of er een tweede kans inzit voor hen, of dat het bij mailen blijft. En wat doet de herinnering aan Angelina met de relatie tussen Adam en zijn vrouw Claire?

Aan het einde van deel een krijg je al wat antwoorden op die vragen. Deel twee draait vervolgens veel meer om het heden. De sfeer van het verhaal verandert daardoor: geen kabbelend verhaal vol terugblikken meer. In het tweede deel onderneemt Adam actie. Zonder te verklappen hoe dat afloopt, moet wel worden gezegd dat deel twee heel anders weg leest dan deel een van het boek.  

In de vorige twee boeken van bestsellerauteur Graeme Simsion werd het de lezer enorm makkelijk gemaakt om mee te leven met hoofdpersonage Don. Don zijn door autisme enigszins wonderlijke gedachtegang, en de heel humoristische schrijfstijl van Simsion, maakten deze boeken bijzonder. Helaas ontbreken deze twee aspecten in Het beste van Adam Sharp en dat is betreurenswaardig. Je wéét dat de schrijver in staat is om je tranen over je wangen van het lachen te bezorgen, maar hij heeft er dit keer voor gekozen dat niet te doen. Verder is Adam als hoofdpersoon over het algemeen nogal doorsnee. Alleen zijn liefde voor muziek springt eruit. Dat wordt in het boek heel erg benadrukt, terwijl je je als lezer soms afvraagt wat daarvan de toegevoegde waarde is: wat minder muziekverwijzingen had niets afgedaan aan het verhaal.

Al met al moeten we concluderen dat dit boek niet per se is weggelegd voor de fans van The Rosie Project en The Rosie Effect. Eigenlijk moet je die twee voorgangers vergeten, en helemaal met open blik in dit nieuwe verhaal duiken. 3 hartjes.