Recensie: De wilde heks 4 - Bloedzussen RECENSIE

De wilde heks – Bloedzussen is het vierde deel van de serie, geschreven door Lene Kaaberbøl, waarin Clara, een jonge wilde heks, de hoofdrol speelt. Clara weet nog niet zo lang dat ze een wilde heks is en haar moeder Milla is er totaal niet over te spreken. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en de krachten van de wilde wereld trekken harder aan Clara dan haar moeder haar kan tegenhouden. Gelukkig is er tante Isa, die wel een actieve wilde heks is en Clara begeleidt en ondersteunt op haar pad in de wilde wereld.

Centraal in De wilde heks – bloedzussen staat de dertiende verjaardag van Clara. Een wilde heks moet een dertiendejaarsnacht, dat is de nacht na de verjaardag, beleven om te weten welke weg ze moet kiezen. De wilde heks krijgt dan een opdracht, een soort proef om zich mee te bewijzen. Clara komt er deze dag achter dat haar moeder eigenlijk ook een wilde heks is. In dit boek wordt duidelijk waarom Milla niet blij is dat haar dochter ook een wilde heks is.

De opdracht van Clara is vrij complex, maar ja 'Clara is een tamelijk ongewone wilde heks met een aantal ongewone problemen' ... Haar opdracht heeft te maken met een wilde heks die 400 jaar geleden gevangen is geraakt in doorzichtige gesmolten steen, als een insect dat is geraakt door hars en in barnsteen is gevangen. Deze heks is Bravita Bloedling. En het blijkt dat ook Kat, de wilde vriend van Clara, op een of andere manier is verbonden met Bravita.

Dit klinkt allemaal nogal onheilspellend, en eigenlijk is het dat ook. 'Wie blind door het leven gaat, loopt niet minder gevaar dan degenen die kunnen zien. Integendeel.' Magie, dieren en natuurkrachten spelen een belangrijke rol in deze boeken met een fantasy-achtige sfeer. Het zijn geen gezellige sprookjesachtige knuffeldieren die een rol spelen in de boeken over 'De wilde heks, maar uilen, bloedzuigers en lynxen’. Veel situaties spelen zich af tijdens de nachtelijke uren en in het donker. Het boek is echt vrij spannend en soms ook best een beetje verdrietig.

De wilde heks – bloedzussen is een deel met meer uitleg over situaties en personen dan bijvoorbeeld het vorige deel De wilde heks – de wraak van Chimeara. Toch is het te adviseren om eerst de drie eerder verschenen delen te lezen.' Het boek leest vlot, vooral ook doordat de ontwikkelingen en gebeurtenissen elkaar in rap tempo opvolgen. Het einde van de hoofdstukken is elke keer zo, dat je ook even het volgende hoofdstuk wilt lezen in plaats van het boek neer te leggen. De wilde heks – bloedzussen is leuk voor alle kinderen die van avontuurlijke boeken houden en open staan om de gebaande paden te verlaten.