Recensie: Een plek om te schuilen RECENSIE

Een plek om te schuilen gaat over Pip – nou ja: zo noemt ze zichzelf. Haar echte naam is Isabella, maar op een dag besluit ze dat ze liever Pip wordt genoemd. Ook haar moeder noemt ze bij haar naam – Emma – in plaats van het liefkozende 'mama'. Ze noemt toch immers haar vader ook bij zijn naam? Op een dag raakt Pip vermist. Emma zet de zoektocht naar haar dochter in, maar wat is werkelijkheid? Wat is er echt gebeurd met Pip en wat heeft Emma hier mee te maken?

Duik in het hoofd van Emma – een warrige vrouw – die zelf voor heel wat tegenslagen heeft gestaan in het leven. Ze herinnert zich de zeventienjarige Pip die inmiddels al meer dan 48 uur vermist wordt. Haar omgeving blijft kalm, maar Emma maakt zich zorgen om haar dochter. Je merkt haar stress, maar ook de onmacht en de frustratie richting haar omgeving. Waarom maken zij zich geen zorgen om Pip? En wat heeft Emma's verleden met het hele gebeuren te maken?

Wauw, is het eerste wat je haast wel moet denken na het lezen van dit boek – nee niet na het lezen, eerlijk toegegeven: tijdens het lezen ben je al overtuigd van het verhaal. Continu word je op het verkeerde been gezet. Schuingedrukte hoofdstukken worden afgewisseld met de normale hoofdstukken. Al snel ben je het overzicht totaal kwijt en wordt er op je gevoel ingespeeld. Klinkt dit jouw vreemd in de oren? Alles is minder waar, heerlijk om eindelijk eens niet te weten waar je aan toe bent. Dat maakt het gehele boek uniek – en ja, hoeveel recensenten zullen een boek wel niet bestempelen met uniek. In dit gevoel heb je geen idee wat er staat te gebeuren en elke bladzijde – of nee, elke letter die je leest – zorgt voor verbazing.

Tijdens het lezen heerst er continu verwarring: je weet niet waar de schrijfster naartoe gaat met het verhaal. Je ontrafelt langzaam steeds meer stukjes van het verhaal. En tot het eind en naar de ontknoping toe laat Lidewij Martens je pas echt verbazen.

Moet ik een klein nadeel aan het boek noemen? Het verhaal laat je nogal achter met vragen. Is dit erg zal je denken? Nee, dit is niet erg en de meeste dingen zijn vrij in te vullen, maar hou je hier niet van, dan zal je dit misschien als een minpuntje kunnen ervaren. Desalniettemin maakt de rest van het verhaal dit helemaal goed.

Al met al een boek om gewoonweg niet neer te leggen. Een prachtig verhaal over een vrouw die in de war is en wat de schrijfster zo overbrengt, dat jezelf als lezer ook in de war raakt. Het enige dat je met dit boek moet doen is lezen, lezen, lezen. En je zult zelf ervaren hoe een bijzonder werk en gecompliceerd boek Een plek om te schuilen is. Er is maar 1 advies: lezen dus!