Recensie: Blauwe Hond RECENSIE

Recensie: Blauwe Hond - Louis de Bernières

'Romanciers zijn vaak verbijsterd en ontsteld door wat scriptschrijvers en filmregisseurs met hun verhalen doen. Daarom ben ik volkomen schaamteloos van het script afgeweken, hoe goed het ook is, want wraak is zoet.' De boodschap van Louis de Bernières is helder: zijn wraak is zoet. Blauwe hond bevat het verhaal gebaseerd op het verhaal voorafgaand aan de film Red Dog. De verhaallijn blijkt echter een uiting van de 'schrijverlijke' vrijheid.

Het verhaal start met de jonge Mick. Hij wordt wanneer zijn vader overlijdt en zijn moeder psychisch in de war is op het vliegtuig gezet naar zijn opa. In zijn eentje reist hij van Sydney naar Pilbara, waar hij leert leven in de woestijn. Hij komt bij zijn opa terecht en moet opgroeien tussen de volwassenen op het erf. Daar leert hij de natuur met al zijn grillen kennen en doorstaat hij een cycloon. Wanneer hij de volgende dag op onderzoek uitgaat, vindt hij een puppy. Hij noemt hem Blue. Samen groeien ze op tot een onafscheidelijk paar.

De start van Blauwe Hond maakt de lezer nieuwsgierig. Zonder al te veel te vertellen over afkomst van de jongen plaatst Bernières hem in een intrigerende situatie: alleen in de woestijn. Als lezer wil je weten wat hem gaat overkomen en hoe hij in leven zal blijven. Helaas verslapt de spanning daarna. Oorzaak is het simpele taalgebruik en de zeer beschrijvende schrijfstijl van de auteur. Regelmatig gaat hij meer tellend dan showend te werk en daarmee plaatst hij de lezer op een afstandje. Mick raakt je niet echt, evenals zijn familieleden. Het beetje spanning dat Blauwe Hond bevatte, wordt doodgeslagen door de keuze van het perspectief. Bernières laat de lezer niet alleen met Mick meekijken, maar gunt hem ook de gedachten van opa. Het gevolg is dat alle open plekken en vraagstukken meteen opgelost worden: 'Opa maakte zich zorgen omdat er een hardnekkig gerucht de ronde deed dat het ijzerbedrijf nóg een spoorweg wilde aanleggen die dwars over de ranch zou lopen. En wat opa nog grotere zorgen baarde, was dat Micks moeder zichzelf uit het ziekenhuis had ontslagen en ergens in Sydney was verdwenen. Hij had het hart niet om het de jongen te vertellen.'

Dit was de Chicklit.nl recensie van Blauwe Hond - Louis de Bernières