Recensie: Overvallen RECENSIE

Recensie: Overvallen - Maya Banks

Drake heeft de grote fout begaan om Evangeline, de vrouw waar hij zo veel van houdt, weg te jagen. Echter is hij vastbesloten haar te vinden en haar helemaal voor hem terug te winnen. Evangeline weet niet zo goed wat zij moet doen. Ze houdt veel van Drake, maar ze is bang dat ze snel weer gekwetst wordt. Wanneer Drake haar uiteindelijk weet te vinden, moet ze ook een keuze maken. Teruggaan naar de man die haar zo veel pijn gedaan heeft, of haar eigen leven leiden zonder Drake?

Overvallen is het tweede deel in de Hartstocht-trilogie. Het boek begint waar het vorige deel is geëindigd, met een proloog waarin te lezen is dat Drake zijn appartement binnen stapt. Echter is Evangeline nergens te bekennen. Ze is verdwenen. Vervolgens zet hij alles op alles om haar te vinden. Aan het begin van het verhaal wordt de lezer eraan herinnerd wat zich allemaal afspeelde tijdens het einde van het eerste deel van deze serie. Hierdoor kunnen lezers die het eerste deel niet gelezen hebben, toch beginnen met dit tweede deel. 

Als je van het Stout-genre houdt, is de kans groot de je dit boek zou oppakken. Echter gaat dit boek veel verder dan de meeste boeken in het Stout-genre. Niet alleen worden de seksscènes veel heviger beschreven dan in de meeste boeken van dit genre, ook vinden situaties plaats waardoor de lezer met afgunst naar de personages kijkt. Zo wordt er een trio heel hevig beschreven, waar Evangeline het doet met Drake en een vriend van Drake. Dit verzwakt het geloof van de liefde van Drake naar Evangeline toe. Als je zoveel van iemand houdt, dan wil je haar toch niet op zulke momenten delen met een andere man? Daarnaast versterkt dit wel weer het vermoeden van de lezer dat Evangeline zichzelf als een soort slaaf neerzet voor Drake. Ze doet alles wat hij zegt, ze doet er alles aan om het leven prettig voor hem te maken. Als lezer vraag je jezelf af of ze geen eigen mening kan creëren. Maar ja, als ze dat doet is ze bang om Drake kwijt te raken. Het is voor de lezer onbegrijpelijk waarom een vrouw op zo'n man kan vallen.

Drake is namelijk een verschrikkelijke man. Hij is goed in bed en hij koopt de duurste cadeaus voor Evangeline, maar daar gaat het toch niet om in de liefde? Hierdoor wordt totaal niet de indruk gewekt dat Drake echt van Evangeline houdt. De liefde tussen hen komt niet over op de lezer. Natuurlijk wordt wel minstens een miljoen keer verteld dat Drake van haar houdt, maar uit veel acties blijkt dit niet. Het lijkt meer alsof hij van haar houdt als een speeltje die hij niet kwijt wil raken, in plaats van echt goed voor haar te zijn. Evangeline daarentegen is een naïeve vrouw die alles voor hem doet. Ze durft in veel gevallen haar mond niet open te trekken. Dat is ook niet zo gek, want toen zij bijvoorbeeld vroeg naar het verleden van Drake kreeg ze een snauwerig antwoord. Nee, de 'liefde' tussen Drake en Evangeline is onbegrijpelijk. Daarnaast is Evangeline een inhoudloos personage. Het lijkt wel alsof ze niks heeft, behalve Drake. Ze heeft wat vriendinnen, maar eigenlijk vindt zij die helemaal niet meer zo aardig. Er zit geen diepgang in het karakter van Evangeline, wat erg jammer is. Zo heeft ze bijvoorbeeld geen hobby's, geen beste vriendin waarmee ze alles kan bespreken of iets anders te doen buiten haar leven met Drake om.

Helaas blijft het niet alleen bij de personages in Overvallen, ook het verhaal zal de lezer totaal niet aanspreken. Eigenlijk gebeurt er tijdens de eerste 200 pagina's van dit 317 pagina's tellende boek niks bijzonders. Het draait dan het alleen maar om Evangeline en Drake. Misschien klinkt dat gek, omdat je zou denken dat dit meestal is in boeken. Echter spelen zich in andere boeken, en zeker in het Stout-genre, nog andere gebeurtenissen af dan alleen de liefde tussen twee personen. Denk hierbij aan familiesituaties, een derde persoon die zich met de liefde tussen de hoofdpersonen komt bemoeien of dat er iets aangrijpends gebeurt in het privéleven van een van de hoofdpersonen. Daar hoef je in Overvallen niet op te wachten. Zie het als een soort van film waarbij twee mensen gedurende driekwart van de film in dezelfde kamer zitten en alleen maar tegen elkaar vertellen hoeveel ze van elkaar houden en de hele tijd seks hebben. Saai, toch? Datzelfde gevoel wordt bij de lezer gewekt tijdens dit boek. Ik moet wel zeggen dat de laatste 100 pagina's van dit boek wel wat gebeurt, maar wat er gebeurt is totaal niet boeiend. Het enige wat de lezer kan is met haar ogen rollen, omdat 'het weer zo ver is'. 

Het enige pluspunt ik bij dit boek kan bedenken is het vlot leest. Maya Banks hanteert een fijne schrijfstijl, waardoor de lezer door de pagina's heenvliegt. Je zou denken dat je door een saai boek niet heen zou komen, maar Maya Banks weet je er toch doorheen te slepen. Dat is ook de enige reden waarom dit boek twee hartjes toegekend krijgt. Als je echt niets meer te lezen hebt en toe bent aan een zeer simpel verhaal met inhoudloze hoofdpersonages, zou je Overvallen op kunnen pakken. Verwacht er alleen zeker niet veel van, want dan zal je worden teleurgesteld.

Recensie: Overvallen - Maya Banks