Recensie: Kepler62 deel 1: De uitnodiging RECENSIE

Recensie: Kepler62 deel 1: De uitnodiging

De dertienjarige Ari woont alleen met zijn broertje Joni. Hun vader heeft nooit bij hen gewoond en hun moeder is voortdurend op zoek naar werk, eten, een beter leven. Joni heeft van een onbekende vrouw het computerspel Kepler62 gekregen. Iedereen zegt dat het de moeilijkste videogame ooit is. Wie het spel uit speelt krijgt een uitnodiging. Maar een uitnodiging waarvoor en van wie, is onbekend. Het lukt Ari en Joni om het spel uit te spelen. Na het invoeren van coördinaten krijgen de broers een uitnodiging om mee te gaan. Ze hebben echter maar één minuut om te beslissen.

Kepler62 is geschreven door de Noorse auteur Bjorn Sortland en de Finse auteur Timo Parvela. De auteurs hebben de mysterieuze sfeer goed gevangen in dit boek. Het vertelt het niet te doorgronden avontuur van Kepler62. Je komt er als lezer gaandeweg het boek achter dat Kepler62 naast een computerspel een planetenstelsel is. En alleen degene die het computerspel uitspeelt, krijgt een uitnodiging om naar dit planetenstelsel te gaan. Kinderen zullen dit boek beleven als een spannend avontuur. Of zij de problematiek van de overbevolking van de aarde en de uitputting van natuurlijke hulpbronnen eruit pikken, is de vraag.

Het boek is moeilijk weg te leggen, want je wordt getriggerd om verder te lezen. In ieder hoofdstuk stijgt de spanning. Dit hebben de auteurs heel mooi opgebouwd. “Ari zelf kon niet slapen. Een zeldzaam hybridevirus, had de dokter gezegd toen ze Joni had onderzocht. Een geneesmiddel dat niet voorgeschreven mocht worden. En toevallig lag datzelfde geneesmiddel in het vliegtuig waar zij ingestapt waren. Iemand wist van hen. Iemand had zich voorbereid op hun komst.”

In Kepler62 deel 1: De lancering zijn de twee broers Ari en Joni op elkaar aangewezen. Er ontbreekt een volwassene in huis. Toch heeft de dertienjarige Ari alles goed onder controle. Als lezer kan je je goed met hem identificeren. Hij is de grote broer zoals een grote broer moet zijn. Op een gegeven moment komt de moeder van de broertjes weer terug. Zomaar ineens is ze er. Ari vertrouwt het voor geen cent en denkt dat zijn moeder is ‘geneurotuned’. Wat dit precies is, wordt gedurende het verhaal duidelijk. In een pakkende omschrijving weten Sortland en Parvela een beeld te schetsen van de ‘geneurotunede’ mama. “Hun moeder slurpte van haar thee. Ze leek echt. Haar haar glansde in het licht van de lamp. Ze rook als hun moeder. Ze klonk als hun moeder. Gedroeg zich als hun moeder, behalve… Ze had iets weg van een plastic pop. Er was iets met haar ogen, haar blik. De gloed ontbrak. Alsof achter haar ogen een eindeloze leegte gaapte, zo groot als het heelal.”

De illustraties in Kepler62 zijn van Pasi Pitkänen. Hij heeft de sfeer goed gevangen in zijn stripachtige kleurenillustraties. De illustraties zijn rijkelijke en prominent aanwezig. Dat maakt dit boek ook zeker aantrekkelijk voor minder gretige lezers, vanaf 9 jaar. Het heeft een goede afwisseling tussen tekst en illustraties. Het boek zelf heeft een handzaam formaat en het bestaat uit 20 hoofdstukken, die niet te lang zijn.

Het mysterieuze en duistere avontuur stopt op een spannend punt. Het verhaal is zeker nog niet af, dus je moet door met deel 2. Maar je wil ook zeker door met deel 2:De lancering.

Recensie: Kepler62 deel 1: De uitnodiging