Antoinette – Robbert Welagen RECENSIE

Recensie: Antoinette – Robbert Welagen

Een man van middelbare leeftijd wacht in een park in Boedapest op een vrouw; Antoinette. Wanneer zij daar niet op komt dagen, bezoekt hij het thermaalbad. Terwijl hij op haar blijft wachten, dwalen zijn gedachten steeds af. Waarom komt ze maar niet?

Als je alleen naar de kaft van dit boek kijkt, zonder enige achtergrondinformatie, vraag je je af waar dit verhaal over gaat. Waar is gekozen voor simpliciteit, schuilt ook een bepaalde diepte aan het oppervlak.

De eenvoud die de kaft uitstraalt, weerkaatst zich in het boek. De gebeurtenissen die zich afspelen, voelen aan als die van alle dag; niets bijzonders. Toch word je meegenomen in het verhaal. Welagen weet met zijn zwierige, maar ook verfijnde schrijfstijl van simpele gebeurtenissen iets speciaals te maken. Die schrijfstijl maakt ook dat Antoinette erg fijn wegleest. Enerzijds een eenvoudig verhaal, omdat er uiteindelijk niet veel gebeurt in het heden. Antoinette speelt zich af in het hoofd van de het hoofdpersonage. Nogmaals, een eenvoudig verhaal, maar met een heel eigen randje.

Naarmate het verhaal vordert, leer je de naamloze man én Antoinette beter kennen via zijn gedachtes en herinneringen. Zo leer je dat de man erg vasthoudt aan bepaalde gewoonten die hij heeft meegekregen vanuit zijn ouderlijk huis. Een voorbeeld hiervan is dat hij altijd zijn kleding netjes opvouwt nadat hij het uittrekt, zelfs voorafgaand aan een vrijpartij neemt hij hier de tijd voor. Dat Antoinette zich afspeelt in een wereld waarin mobiele telefoons een vanzelfsprekend iets is, maakt dat deze roman erg herkenbaar is voor de lezer. Je kan voor jezelf beter een beeld creëren van bepaalde situaties, zoals die in je eigen omgeving ook plaats zouden kunnen vinden. Ondanks de moderne technologieën die voorbij komen, wordt er ook gebruik gemaakt van handgeschreven notities. Welagen zet hier een mooi contrast neer. 

"Antoinette is niet gekomen. Er zijn uren verstreken, ik heb gewacht, de tijd genomen. De reden voor haar afwezigheid is me duidelijk, maar ik wil het kunnen ontkennen. Dat lukt zolang ik hier blijf, op deze plek in de stad. Hier voel ik me dicht bij haar."

Die afwezigheid van Antoinette is een vraag die je als lezer gedurende het verhaal constant bezighoudt. Juist door de herinneringen die de man heeft van Antoinette, leer je haar beter kennen en haar keuzes begrijpen. Uiteindelijk wordt dan ook duidelijk waarom de man zo lang op haar blijft wachten en waarom zij hem laat wachten. Die spanningsboog heeft Welagen goed vast weten te houden. De nieuwsgierigheid bij de lezer wordt aangewakkerd en beetje bij beetje gevoed met antwoorden.

Recensie: Antoinette – Robbert Welagen