Familiegeheimen - Astrid Holleeder RECENSIE

Recensie: Familiegeheimen - Astrid Holleeder

Je zou maar het zusje zijn van Nederlands meest beruchte crimineel. Dat is het verhaal van Astrid Holleeder. In Familiegeheimen vertelt ze hoe haar leven ingekleurd wordt door haar broer, Willem (Wim) Holleeder, als ze besluit tegen hem te getuigen. De impact van deze beslissing op haar leven is groter dan men zou verwachten en dat is precies wat Astrid beschrijft in dit boek.

Astrid Holleeder heeft al eerder twee boeken geschreven, over haar relatie met Wim Holleeder en de rest van haar familie (Judas) en haar slechte ervaringen met Justitie (Dagboek van een getuige). In Familiegeheimen kiest Astrid echter voor een nieuwe inval. Voor het eerst in haar leven vertelt ze ook over haar dochter Miljuschka.

Wat Familiegeheimen zo ontzettend goed en meeslepend maakt, is de manier waarop Astrid zichzelf en haar familie weergeeft. Ze stelt zich in Familiegeheimen kwetsbaar op. Ze neemt de lezer mee in haar fouten, is kritisch over de relatie met haar zus Sonja en haar moeder en haalt pijnlijke herinneringen op. Deze bekentenissen maakt ze door te schrijven met een luchtige, toereikende schrijfstijl waarbij ze op tijd een denkpauze voor de lezer inlast. 

Het verhaal van Familiegeheimen bestaat uit fragmenten. Zo zijn er de opgenomen gesprekken die Astrid met haar broer voerde, de privégesprekken die ze met haar moeder of zus voerde, de herinneringen over de omgang met haar nichtje Francis en de gesprekken met haar therapeute Iris. Vooral deze laatste gesprekken geven veel kleur aan het verhaal. In deze gesprekken denken Iris en Astrid samen hardop, waarbij ze de observaties van Astrid proberen te begrijpen. En Astrid heeft hele goede observaties. Deze psychologische gesprekken geven het verhaal een bepaalde dimensie, wat het boek zo ontzettend goed maakt.

Familiegeheimen zit gewoon ontzettend goed in elkaar, waardoor het heel sterk naar buiten komt. Het verhaal bevat de perfecte combinatie van humor (zo koopt Astrid een hond als gezelschapsdier, maar komt ze keer op keer bedrogen uit of verwijst ze subtiel naar Mr. Smith als ze door de beveiliging loopt), beeldende vergelijkingen (de verhouding tussen haar broer en haar is als de regeneratie van een salamander, onafscheidelijk) en de verklaringen die vanuit de psychologie worden gegeven voor het gedrag van de omgeving. 

Door te schrijven met een open en oprechte houding, geeft Astrid zichzelf bloot en kan de lezer niet meer dan medeleven opbrengen. De lezer van Familiegeheimen mag echter niet vergeten dat het verhaal slechts “een” waarheid is, zoals in het verhaal ook het onderscheid wordt gemaakt tussen de “juridische” waarheid en de “waarheid van Willem Holleeder”. 

Al met al is Familiegeheimen van Astrid Holleeder een meesterlijk verhaal, dat grote indruk maakt bij het publiek. De ideale combinatie van humor, psychologie, doelgerichte en aansprekende vergelijkingen en niet vergeten de kwetsbare echtheid van het leven, zorgen ervoor dat dit een boek is dat met kop en schouders boven alle andere uitsteekt. Niet alleen omdat het technisch goed in elkaar zit, niet alleen omdat het een meeslepend verhaal is en niet alleen omdat iedereen de beruchte Holleeders wel kent, maar omdat het alles bij elkaar is. Het boek scoort goed op elk onderdeel en dat maakt van Familiegeheimen echt een heel goed boek.

Recensie: Familiegeheimen - Astrid Holleeder