Leef een beetje! - Howard Jacobson RECENSIE

Recensie: Leef een beetje! - Howard Jacobson

Beryl Dusinbery is een dementerende dame op leeftijd die heel wat mannen heeft verslonden, daar kinderen aan over heeft gehouden, maar niet precies meer weet wie nou bij wie hoort. Door het ‘lot’ mag ze het hart van nog één enkele man veroveren. Of is het eindelijk haar hart dat wordt veroverd? Door Shimi, een man die een wat ongemakkelijke situatie heeft meegemaakt als kleine jongen en de herinnering daaraan zijn hele leven bij zich heeft gedragen als iets om zich voor te schamen. 

In Leef een beetje! maken we kennis met Beryl door middel van gesprekken die zij heeft met haar twee verzorgers en passages die ze schrijft in haar dagboek. Afgewisseld met hoofdstukken die gaan over Shimi en zijn ongemakkelijke geheim. Echter gebeurt er vrij weinig en stellen de zogenaamde ongemakkelijkheden niets voor. Misschien wanneer je zelf op die leeftijd bent dat je dan begrijpt waar deze mensen zo moeilijk over doen. 

In de basis bezit het plot van Leef een beetje! alle ingrediënten voor een erg humoristisch verhaal. Howard Jacobson wordt ook geprezen om zijn humor. Echter is het lastig om de humor in te zien van zinnen als: ‘luie Afrikaanse vrouw’, ‘in Moldavië wij noemen dit huilebalk.’ ’In Afrika noemen we jou een slet.’ De racistisch getinte ruzies tussen de twee verzorgende van ‘de prinses’ en racistische uitspraken van de dementerende Beryl zelf vallen onder de noemer ‘zwartgallige humor’. Echter wanneer dit niet jouw type humor is slaat Howard Jacobson met Leef een beetje! volledig de plank mis. In eerste instantie vermoedde ik dat het wellicht aan de vertaling zou kunnen liggen. Britse humor laat zich niet snel goed vertalen naar het Nederlands. Maar na het luisteren naar het Engelse luisterboek blijft mijn mening onveranderd. 

Wanneer je de humor in kunt zien van nietszeggende dialogen over granaatappelpitjes en blaasproblemen is Leef een beetje! een aanrader. Anders raad ik aan om met dat beetje leven iets anders te gaan doen. Echter zijn er licht verzachtende omstandigheden omdat het beetje romantiek rondom de personages uiteindelijk erg aandoenlijk is. Want wie wil er nou niet dat er op ieder potje een deksel past? En zeker wanneer dit twee bejaarden overkomt aan het eind van hun leven. Twee personages die elkaar verdienen. En niet vanwege het positieve karakter. Wat mij betreft verdiend Beryl niets goeds of ik moet de dementie als een vorm van karma zien. Ieder boek heeft zo zijn lezers. Dit was niet mijn type boek en geef het twee hartjes. 

Recensie: Leef een beetje! - Howard Jacobson