Zuid-moeders breken niet - Kimberley Klaver RECENSIE

Recensie: Zuid-moeders breken niet - Kimberley Klaver

Na langere tijd over de wereld gezworven te hebben, komt Poppy terug naar Nederland om bij haar vriend Alex te komen wonen. Terwijl zij in verwachting is van hun eerste kind, stort hij zich op de kansen die hij krijgt om zijn carrière als chef-kok van de grond te krijgen. Dat maakt dat Poppy veel tijd in haar eentje moet doorbrengen, en zeker ook na de geboorte van hun zoontje Wolf te maken krijgt met de sociale conventies van haar nieuwe woonplek. Geld, uiterlijk en schone schijn voeren de boventoon, en er wordt nogal wat afgeroddeld. De vrij opgevoede en spirituele Poppy wordt al snel het doelwit van de moedermaffia.

Kimberley Klaver is onder meer actrice (te zien in bijvoorbeeld Verliefd op Ibiza) en sinds het verschijnen van haar debuutroman ook officieel schrijver. In Zuid-moeders breken niet richt ze zich op de sociale vissenkom die Amsterdam-Zuid kan zijn, en dan in het bijzonder voor moeders met jonge kinderen, die elkaar schaamteloos de maat nemen. In de media heeft Klaver rond het verschijnen van het boek al gedeeld dat ze zelf ook wel last heeft gehad van die moedermaffia. Zuid-moeders breken niet zal dan ook vast en zeker geïnspireerd zijn door eigen ervaringen, en haar irritatie over dat gedrag is duidelijk.

Het is ook te merken dat Klaver er veel plezier in had dat wereldje van opgeblazen lippen, dikke auto's en yogamoeders onder de loep te nemen in haar boek. Zuid-moeders breken niet is met enorm veel genoegen geschreven. Klaver is niet van de originele beeldspraak of mooie zinnen, maar ze is een makkelijk verteller waardoor de scènes die ze beschrijft zich zonder moeite voor je ogen afspelen. Ook doorspekt ze haar vertelling met veel rappe dialogen en lichte humor, categorie onhandige keuzes en vliegende taarten. Als lezer schiet je erdoorheen, mede dankzij de korte paragrafen en hoofdstukken waarin het boek is opgedeeld. Bij een witregel of slot van een hoofdstuk denk je zomaar: ach, één extra kan nog wel – en dan is het boek zomaar uit.

Amsterdam-Zuid is voor de Amsterdammers/Amsterdam-kenners ook schrikbarend herkenbaar. Tijdens het lezen van Zuid-moeders breken niet kun je je heel goed voorstellen dat het er zo aan toe kan gaan – of in ieder geval worden de vooroordelen die over dat stukje Nederland wel de ronde doen weer flink bevestigd. Tegelijkertijd brengt dat als keerzijde met zich mee dat Klaver uiteindelijk toch wat uit de bocht vliegt met het uitvergroten van die vooroordelen. Het past bij het boek, Klaver bouwt de frustraties van Poppy handig toe naar het explosieve slot. En misschien dat hier ook wel Klavers achtergrond in de filmwereld doorschemert. Je kunt je namelijk prima voorstellen dat er een regisseur staat te springen om Zuid-moeders breken niet te mogen verfilmen. Maar dat extreme en zeker het over the top slot geven het geheel wel een wat slapstick-achtig gevoel en doen af aan de (geloof)waardigheid van Klavers verhaal en hoofdpersonage Poppy.

Klaver zet zich met Zuid-moeders breken niet als debuut prima neer als nieuwe ster aan het chicklit-firmament, en zeker bij de doelgroep zal het in de smaak vallen. Voor een volgend boek zijn er echt nog wel puntjes om aan te werken. Zo wemelt het van de bijpersonages en is het soms lastig overzicht te houden in wie ook alweer wie was, en of hij/zij oprecht is en te vertrouwen of niet. Echt goed uitgewerkt worden ze ook niet, waardoor ze allemaal even plat blijven. Net als Poppy overigens, die weinig meer diepgang krijgt dan dat ze slecht tegen die gemene opmerkingen van de andere moeders kan (die echt nog wel véel erger kunnen), waardoor je je afvraagt hoe ze überhaupt ooit heeft bedacht gelukkig te kunnen worden in Amsterdam-Zuid. Maar als je daarmee kunt leven, biedt Zuid-moeders breken niet een vrolijke film-op-papier en een wereld waar je best een paar uurtje in wilt doorbrengen – zij het misschien toch liever niet in het echt.

Recensie: Zuid-moeders breken niet - Kimberley Klaver