Valentijn Kraai en meneer Dood – Jenny Spangler RECENSIE

Recensie: Valentijn Kraai en meneer Dood – Jenny Spangler

Na al die jaren verlaat Valentijn Kraai eindelijk het weeshuis, net zoals zijn beste vriendin Filomena Mus. Ze beginnen als vakleerling om daarna later zelf een eigen bestaan op te kunnen bouwen. Het gaat echter niet helemaal goed bij Valentijn, als gevolg van een schrijffoutje. Niet meneer Dodd, de horlogemaker, maar meneer Dood komt hem ophalen en is zijn nieuwe leermeester. De Dood leert hem zielen te oogsten en die naar hun volgende bestemming te brengen. Valentijn kan hier best mee leven en ziet het nut in van zijn werk, als is het als jong kind natuurlijk best ingewikkeld om op deze manier met de sterfelijkheid van mensen geconfronteerd te worden. En op een gegeven moment staat Valentijn voor een onmogelijke keuze. Hij moet de ziel van Filomena ophalen. Valentijn kan niet leven met het vooruitzicht van de dood van Filomena en probeert haar lot te veranderen.

Valentijn Kraai en meneer Dood heeft een opvallend uiterlijk, wat je misschien niet direct bij een boek dat over de dood gaat verwacht. Het boek heeft mooie heldere kleuren, die het een sprookjesachtige en mysterieuze uitstraling geven. Ook aan de binnenkant van het boek is veel aandacht besteed met mooie headers van de hoofdstukken en illustraties in zwart-wit die goed aansluiten op het verhaal. Op verschillende plekken staan aantekeningen uit wat het handboek van de Dood moet zijn. Die geven jou als lezer meer inzicht in het werk van een zielenoogster en wat Valentijn zoal te leren heeft. 

Je eerste reactie is misschien, het onderwerp en de gebeurtenissen zijn toch niet geschikt voor kinderen in de bovenbouw van de basisschool? Niets is minder waar. Jenni Spangler brengt het verhaal met luchtigheid en humor. Ze laat het boek zich afspelen in Londen, maar niet het Londen van nu, het verhaal speelt zich in het verleden af. Maar ze heeft allerlei magische elementen aan dat Londen toegevoegd. De zielenoogsters hebben bijvoorbeeld een horloge waarmee ze precies kunnen zien waar en wanneer ze een nieuwe ziel moeten ophalen. Maar ook is de begraafplaats, waar meneer Dood zich heeft gevestigd, een magische plek met toegangspoorten naar andere plekken. Als je uit het hek van de begraafplaats loopt, ben je midden in het drukke Londen maar op de begraafplaats zelf merk je daar niets van.

Het boek laat zien dat het lot maar moeilijk valt te beïnvloeden. Maar het gaat ook in op de kracht van vriendschap, liefde en volharding. De hoofdpersonen, Valentijn en Filomena, zijn leuke kinderen en verschillend genoeg om veel lezers aan te spreken. Valentijn Kraai en meneer Dood is een boeiend verhaal dat prettig leest. De hoofdstukken zijn niet te lang. Er gebeurt veel in het verhaal, Spangler houdt de vaart erin. Het boek is ook heel geschikt om voor te lezen. Daarnaast geeft het absoluut voldoende aanleiding om er samen met je zoon of dochter over na te praten. Verlies, rouw en dood worden met dit verhaal misschien net wat beter bespreekbaar.

Recensie: Valentijn Kraai en meneer Dood – Jenny Spangler