Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch RECENSIE

Recensie: Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

Clark zit vast in een tijdslus waar hij niet uit lijkt te kunnen ontsnappen. Als meer dan 300 dagen beleeft hij dezelfde dag, met als gevolg dat hij zich heel eenzaam begint te voelen… Maar dan ontmoet hij Beau, een jongen die Clark nog nooit eerder heeft gezien alle eerdere dagen van zijn tijdslus. Het blijkt dat Beau ook in een tijdslus verweven zit. De twee worden die dag vrienden en besluiten samen de dag door te brengen. Clark begint gevoelens voor hem te krijgen, maar hoe nu verder, want ze zitten nog beiden vast in deze tijdslus? Gaat het hen lukken om uit de tijdslus te ontsnappen? En wat is hiervoor nodig?

Als ik je morgen weer zie van Robbie Couch volgen we Clark en Beau, die proberen te ontsnappen uit hun tijdslus. Maar dat is niet het enige waar dit boek over gaat, want het raakt ook thema’s als eenzaamheid en erachter komen wat jouw bestaansreden is. Dus terwijl Clark probeert uit te vogelen hoe het tijdslus-principe werkt, is hij ook bezig met zijn persoonlijke reis. Hierdoor kan Als ik je morgen weer zie worden gezien als een klassiek Young Adult coming-of-age verhaal. Al met al volg je in dit boek een inspirerend en prettig verhaal, een echte aanrader voor iedereen die op zoek is naar zichzelf.

Clark is een fantastisch personage om over te lezen. Hij is zowel verlegen als empatisch, en dit laat hij al in de eerste hoofdstukken van het boek zien. Hij durft mensen te vertrouwen en dat geeft je als lezer het gevoel dat je hém kan vertrouwen. Je krijgt dus een erg prettig gevoel bij Clark; een gevoel dat minder is bij Beau. Beau kan eerder worden beschreven als spontaan en chaotisch. Dat is hij ook naar de “relatie” met Clark toe: Beau worstelt met tegenstrijdige gevoelens. Omdat je als lezer van Clark begint te houden, begin je je ook te realiseren dat Beau hem niet verdient. Daarom, nogmaals: lees dit boek niet als je op zoek bent naar een Young Adult verhaal waarin liefde centraal staat.

Het verhaal van Clark is dus heel inspirerend, maar de relatie met Beau is toch wel de grootste tegenvaller in dit boek. Je leert Beau namelijk aan het begin kennen, maar dan scheiden hun wegen en gaan ze ieder hun eigen “reis” aan. Hierdoor heb je als lezer dus niet het gevoel dat je echt een band met Beau aan kan gaan. Het is Robbie Couch hierdoor wel gelukt om veel karakter te geven aan Clark; als lezer leer je hem goed kennen omdat je hem van het begin tot het eind echt volgt. Maar verwacht dus geen hopeloos romantisch verhaal als je begint aan dit boek. De reis van Clark en zijn persoonlijke ontwikkeling is wat centraal staat in dit boek, inclusief de obstakels die hierbij komen kijken. Zo is onwijs goed in kaart gebracht hoe Clark omgaat met bijvoorbeeld eenzaamheid en geestelijke gesteldheid.

Een groot pluspunt aan het verhaal is dat het ontzettend gemakkelijk wegleest. Er wordt gebruik gemaakt van redelijk korte hoofdstukken (van ongeveer 10 bladzijden), waardoor je door de pagina’s heen vliegt. Daar komt ook nog eens bij kijken dat de schrijfstijl van Robbie Couch erg gemakkelijk en begrijpelijk is. Dat is erg knap, want de boodschap van dit verhaal en de thema’s die het raakt kunnen toch wel als “zwaar” worden gezien.

Als ik je morgen weer zie is een echte aanrader als je meer wilt lezen over hoe anderen op zoek gaan naar hunzelf. Als (jonge) lezer zou je hierbij echt een voorbeeld kunnen nemen aan de inspirerende reis van Clark.

Recensie: Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch