Spijt! (DVD) RECENSIE

Ik was vroeger geen groot fan van Carry Slee. Niet omdat ik haar boeken slecht vond, maar ik vond ze vaak te makkelijk lezen. Ik had ze te snel uit en dat vond ik nooit leuk, dus las ik liever boeken van andere auteurs. Ik denk dat juist de toegankelijkheid van de schrijfstijl van Carry Slee haar boeken zo goed en populair maakt. Iédereen kan ze lezen. Toch is er één Carry Slee boek dat mij altijd bijgebleven is, en dat is Spijt! .

Zoals jullie misschien (waarschijnlijk?) allemaal wel weten is het centrale thema van Spijt! pesten. Pesten staat los van geslacht, leeftijd of omgeving; het gebeurt overal. Toch hebben we het niet altijd allemaal door of we weten het stiekem wel, maar hebben geen zin ons erin te mengen en zeggen daarom dus niets. Daar hebben we dan ook gelijk de kern van Spijt! te pakken.

Jochem is een doorsnee jongen, niet veel bijzonders. Hij speelt ontzettend goed piano, maar dat weet eigenlijk niemand. Dat komt omdat hij geen vrienden heeft. Hij is dik en dat valt op in de klas. Sanne heeft een grote bek en pest hem. David en Vera hebben dit door en doen vriendelijk tegen Jochem, maar niet in de klas, alleen als er niemand anders bij is. Niemand durft zich ermee te bemoeien en op school hebben ze niets door. Op de avond van het klassenfeest loopt alles uit de hand en besluit Jochem dat hij klaar is met alle pesterijen…

Spijt! is een film vanaf 9 jaar. De doelgroep zijn tieners en dat merk je natuurlijk. De scènes zijn soms ietwat aangedikt. Toch is dit niet storend want de boodschap is duidelijk, je kan als kijker de sfeer voelen. Begrip, onmacht, woede en verdriet; er komen een hoop emoties aan bod. In mijn optiek is het heel verstandig om deze film op scholen aan kinderen te laten zien, maar laten we ook zeker de volwassenen niet vergeten. Spijt! zet je met beide benen op de grond.

Wat is jouw ervaring met pesten?