Een dagje Huishoudbeurs-gekte

Of ik een verslag van de Huishoudbeurs wilde maken. Tuurlijk! Al zo vaak had ik hordes overbeladen vrouwen op Utrecht Centraal gezien, mijn nieuwsgierigheid was groot. Hoezo hebben al die vrouwen zoveel tassen bij zich? Wordt er zoveel uitgedeeld? En wat doen ze daar nou eigenlijk op die beurs? Voor mij was het allemaal erg vaag. Tot vrijdag 18 februari 2011, toen ik het met mijn eigen ogen mocht meemaken. Het bleek ver-schrik-ke-lijk!

Draaiorgel
Vol goede moed stapte ik in de bus richting Amsterdam Rai waar het evenement dit jaar plaatsvond. Daar aangekomen trof ik direct die ladingen vrouwen die ik altijd op Utrecht Centraal had gezien. Veel met boodschappenkarretjes en allerhande shoppers die hun vingers afknelden. Buiten stond een draaiorgel het reclamemuziekje van Kruidvat te spelen. Hm, daar gingen al wat positieve puntjes. Ik haat draaiorgels.

GRATIS!
Binnen bleek dat ik in een andere hal moest zijn. Knap genoeg vond ik deze hal vrij direct en waande ik mij in de Rai. Wow! Overdonderd door al die mensen met al die karretjes en al het lawaai drentelde ik even rond. Wat deden deze mensen hier allemaal? Al snel bleek dat het gratis uitdelen vooral ging om flyers of magneetjes. Troep waar ik liever met een grote boog omheen liep. Vanaf allerlei standjes werd mij toegeschreeuwd dat je GRATIS in de make-up gezet kon worden en GRATIS op de foto gezet en GRATIS.. ik weet het allemaal niet meer. Maar van alle vrouwen om mij heen die net iets te enthousiast op het woordje GRATIS reageerden werd ik alleen maar zenuwachtig.

Marktkraampjes
Maar vooruit, ik was pas in één hal geweest en aan de kaart was te zien dat dit nog maar een heel klein deel van de hele beurs was. Het shopping gedeelte klonk wel goed, dus liet ik mij in de mensenmassa meestromen richting shopping pleasure. Shopping pleasure? Euhm, nee! Het waren gewoon de kraampjes met kleding die je ook altijd op de Albert Cuyp ziet. En ook hier waren de dames OVERAL! Nou ben ik iemand die het liefst op een dinsdagochtend de Kalverstraat door struint, omdat het zo lekker rustig is. Die drukte is dus sowieso niet echt wat voor mij, maar betalen om op een beurs marktkraampjes te mogen bekijken? Ik snap ‘em niet helemaal.

Knoopjes
In weer een andere hal stond een draaimolen. Het grote pluspunt van de huishoudbeurs, want van draaimolens houd ik dan weer wel. Maar om er nou zo lang voor in de rij te staan... In diezelfde hal was een vrouw op een podium kledingadvies te tetteren: ‘Je moet echt je knoopjes wat verder open doen!’. Als dat al kledingadvies is zou ik ook wel een uurtje voor een aanzienlijk salaris wilen staan tetteren op een podium. Daarbij: ik draag nooit blousjes of andere kledingstukken met knoopjes. Veel te veel gedoe als je nog moet ontbijten, tandenpoetsen, spullen pakken en rennen naar de bushalte in vijf minuten. Ook deze hal was dus niet echt aan mij besteed.


Buggy
Afijn, een uur later kreeg ik het steeds benauwder van de mensenmassa en de karretjes die over m’n tenen heen reden. Had ik al gezegd dat ik zelfs een buggy spotte die niet gebruikt werd voor een kind, maar voor tassen, tassen en nog eens tassen? Wat is het dat vrouwen blijkbaar zo extreem koopziek worden op deze beurs? Het koste nogal wat moeite om de goede uitgang te vinden, maar uiteindelijk was ‘ie daar dan. Nog snel met een sprintje en oren dicht langs het ‘oh zo gezellige’ draaiorgel om daarna in alle rust te wachten op de bus. Heerlijk!

Waanzinnig handige snijplankjes
Conclusie: Ik hoor gewoon echt niet (niet moet je hier eigenlijk in hoofdletters zien) thuis in de doelgroep ‘Huishoudbeurs’. Geef mij lekker die rustige Kalverstraat met een River Island en H&M en ik ben gelukkig. Gratis spullen zijn het hebben meestal niet waard (waarom zijn ze anders gratis?!) en ik heb ook geen behoefte om belaagd te worden van drie kanten voor het steunen van een goed doel/het uitproberen van dit waanzinnig handige snijplankje/het laten ontharen van mijn benen in front of zo’n 30 vrouwen die toe staan te kijken. Lieve Huishoudbeurs, het was me een ervaring, maar volgend jaar moet je het toch zonder mij als bezoeker doen.