Rauwe dagen RECENSIE

Rauwe dagen is een Autobiografische Roman van schrijfster Rita Spijker. In Rauwe dagen vertelt ze over de laatste weken van haar vader en moeder en hoe ze deze zware en intense weken samen met haar broers en zus beleeft.

De moeizame relatie met haar vader. Haar herinneringen aan vroeger. Het lijden van beide ouders. Een vurig pleidooi voor euthanasie. Spijker laat al deze onderwerpen uitgebreid aan bod komen in haar openhartige dagboek.

Rauwe dagen is een korte roman (157 pagina’s), maar heeft een krachtige en duidelijke boodschap. Spijker beschrijft waarom zij voorstander van euthanasie is, wat vanuit haar situatie gezien zeer begrijpelijk is. Ze vindt dat iedereen recht heeft op een menswaardig einde, zonder lange en heftige lijdensweg, en vindt het dan ook verschrikkelijk dat haar ouders zo moeten lijden. Als lezer word je door dit uitvoerige pleidooi ook aangezet tot nadenken over dit onderwerp. Rita Spijker is vanaf de eerste tot aan de laatste pagina heel eerlijk en openhartig. Ze geeft de lezer echt een intieme blik in haar leven, en deelt zelfs haar slechtste gedachten en gevoelens. Ze maakt het niet mooier dan het is. Sommige gedachten zijn heel heftig, maar de schrijfster deelt ook haar liefdevolle gevoelens voor haar ouders. Omdat Spijker zo eerlijk en openhartig is en in het boek veel herkenbare situaties voorkomen, kon ik me goed inleven. Ik denk dat iedereen, die ooit een dierbare heeft verloren, zich goed kan inleven en dat deze roman bovendien enige troost kan bieden.

Rauwe dagen is geen luchtige Roman, waar je even je zinnen mee kunt verzetten, maar een boek met een serieus onderwerp, welke ik zeer openhartig en ontroerend vond.

Zou jij dit boek graag willen lezen?