23 minuten en vier sterren RECENSIE

Wanneer de 15-jarige Zoe op een regenachtige dag een bank binnenloopt om te schuilen, is ze getuige van een overval die vreselijk uit de hand loopt. Echter: in de schaduw van slecht nieuws staat vaak het goede nieuws te wachten. Zoe kan de tijd 23 minuten terugdraaien, met een maximum van tien keer. Is dit genoeg om alle levens, inclusief dat van de knappe Daniel, te redden?

Zoe heeft een missie die zich tien keer in dezelfde situatie en gedurende hetzelfde tijdsbestek voordoet. De lezer moet dus in staat zijn tien keer hetzelfde te lezen. Is dat niet saai? Om je uit deze hypothese te halen: nee, 23 minuten is zeker niet saai! Het blijft daarentegen zo leuk, interessant en spannend dat het gewoon knap van Vande Velde is hoe ze dit op papier heeft weten te zetten. Zoe komt elke keer dezelfde mensen tegen, maar telkens is de weg naar de eventuele conversatie toe anders, waardoor de reactie zelf ook anders is! Daarnaast is het wonder boven wonder alles behalve saai wanneer Zoe in drie keer 23 minuten uit moet leggen wat er aan de hand is, terwijl de ander dat dus niet meer weet.
​     Bovenstaande uitleg lijkt hartstikke vaag, maar zolang je het volgende gelooft, komt alles goed: Vande Velde is er uitermate in geslaagd duidelijk de boodschap over te laten brengen. Zoe legt op een simpele manier uit hoe ze in staat is de tijd terug te draaien en hoe ze hierachter is gekomen. Het is bijna als een tweede natuur voor haar, waardoor het ook helemaal niet raar of ‘buitenaards’ overkomt op de lezer. Trouwens: Vande Velde had helemaal niet de intentie om in dit genre te schrijven.
     Er is slechts één puntje dat onduidelijk genoemd zou kunnen worden. Er blijft namelijk een grijs gebied over de informatie die in het dossier staat dat Zoe telkens onder haar arm geklemd heeft. Ze heeft het dossier bij de begeleider gestolen van de woongroep waar ze woont. Het is heus wel zo dat de lezer er iets over te weten komt, maar er mag meer achtergrondinformatie met betrekking tot de personages (zowel Zoe als Daniel) over komen.
     Ook is het jammer dat de ruimtebeschrijvingen missen. Oké, er zijn genoeg ruimtebeschrijvingen in het boek te vinden, maar als voorbeeldje mis je de cliché beschrijvingen over het land waar 23 minuten zich afspeelt. De naam van het stadje wordt wel genoemd, maar of het in Groot-Brittannië of in de Verenigde Staten ligt, is onbekend (tenzij je het in de atlas of Google Maps opzoekt!).