(Ledenrecensie) boek: Het meisje in de trein RECENSIE

Met haar thriller Het meisje in de trein beleefde Paula Hawkins een stormachtig debuut in de Verenigde Staten. Haar boek werd door verschillende beroemdheden de hemel in geprezen en belandde al snel in de top van de bestsellerlijsten. Toen ook Hollywood zich er in ging interesseren was het succes compleet. Nu is deze thriller in het Nederlands vertaald en kan ons land kennismaken met dit nieuwe thrillertalent. Want dat ze talent voor schrijven heeft blijkt vanaf de eerste bladzijden

Iedereen die geregeld in de trein zit zal wel eens naar buiten kijken en zich afvragen wat er achter al die deuren en ramen gebeurt die voorbijflitsen. In je gedachten fantaseer je misschien wel complete levens bij de schimmen van personen die je in het voorbijgaan kunt onderscheiden. Zo ook Rachel, een vrouw van begin dertig, die iedere dag per trein naar haar werk in Londen reist. De trein van 8:04 heen, die van 17:56 terug. Bij het plaatsje Witney remt de trein altijd even af voor een rood sein, en dat geeft haar gelegenheid om de levens te bestuderen van de mensen in de huizen waarvan de achtertuinen aan het spoor grenzen. Een huis valt haar altijd op, of eigenlijk twee.

In het ene woont een jong echtpaar, een paar huizen verderop heeft ze ooit zelf gewoond. In een vorig leven, waaraan ze met veel weemoed terugdenkt. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ze geobsedeerd is door dat leven, door de persoon die toen in haar leven was. Al snel wordt namelijk duidelijk dat Rachel niet erg evenwichtig is, dat ze kampt met angsten, maar bovenal met een alcoholverslaving. Ooit was ze getrouwd met Tom, maar die ruilde haar in voor de mooiere Anna, met wie hij nu samenwoont in hun oude huis.

Een paar huizen verderop wonen Jason en Jess, althans dat zijn de fictieve namen die Rachel hen geeft. Meermaals per week ziet ze hen door het raam van de trein, ze raakt geïntrigeerd en schetst in haar hoofd een perfect leventje voor de twee. Maar op een dag ziet ze dat er wat veranderd is in de levens van Jason en Jess.

Paula Hawkins geeft de lezer een kijkje in het hoofd van iemand met een zware alcoholverslaving. De manier waarop ze laat zien hoe de drank haar leven verwoest is indrukwekkend. Want Rachel heeft sinds haar problemen bijvoorbeeld steeds vaker dat ze in het geheel niet meer weet wat ze gedaan heeft. Daardoor kan het zomaar gebeuren dat ze midden in de nacht haar ex opbelt, of zich op een andere ongepaste manier bemoeit met zijn nieuwe leven.

Centraal in de thriller staat de verdwijning van Jess, die in het echte leven Megan blijkt te heten. Wat heeft Paula hier precies mee te maken? Want de verdwijning gebeurde precies op zo’n moment van een totale black-out. En hoe zijn de levens van Megan en haar partner met die van ex-man Tom en zijn nieuwe liefde Anna verbonden?

In Het meisje in de trein wordt lang de tijd genomen om naar de uiteindelijke ontknoping toe te werken. Misschien wel iets te lang, zeker voor de fanatieke thrillerlezer. Toch blijf je geboeid doorlezen, vooral omdat het personage van Rachel zo goed uitgewerkt is. Daardoor vergeef je ook de wat voorspelbare ontknoping, een goed lezer kan op driekwart van het boek namelijk al wel vermoeden hoe het af zal lopen. Hawkins laat zich niet leiden door wat je als lezer zou verwachten van een thriller, en dat valt te prijzen. Eigenzinnig en nauwgezet neemt ze je hoofdstuk na hoofdstuk mee in het leven van Rachel en laat ze je zien dat er achter al die huizen langs het spoor heel wat meer gebeurt dan je je kunt voorstellen.