- Home
- Recensies
- Ledenrecensies
- (Ledenrecensie) boek: Het verhaal van de dienstmaagd
Samanthascherps
Lezen is het mooiste wat er is! - Trotse blogger bij Samantha's Boekenhoekje
Margaret Atwood heeft een superinteressante wereld gecreëerd in Het verhaal van de dienstmaagd. De republiek Gilead wordt zeer duidelijk en uitgebreid beschreven, zodat je je als lezer zeer goed kan voorstellen hoe het er in die wereld aan toe gaat. Er komen heel wat elementen in terug die ook in de huidige wereld terug te vinden zijn, wat het boek toch ook een realistisch karakter geeft (ook al is het een dystopisch boek).
Ondanks de relatief trage opbouw in het boek, ben je als lezer steeds gedreven om verder te lezen. Die trage opbouw zorgt ervoor dat het eentonige en treurige leven van Vanfred (het hoofdpersonages) des te beter overkomt. Je leeft helemaal met haar mee en hebt zo de perfecte voorstelling van wat haar leven juist inhoudt. Soms krijg je een korte flashback naar het verleden, naar een tijd waarin Gilead nog niet bestond. Dat was een krachtige manier van vertellen.
Het verhaal heeft een open einde, je weet dus nog niet helemaal hoe het zal aflopen met Vanfred. Sommigen vinden dat leuk, anderen helemaal niet. Natuurlijk is er intussen wel een vervolg verschenen op Het verhaal van de dienstmaagd, namelijk De testamenten. Daarin kan je tussen de lijntjes door het lot van Vanfred te weten komen…
Het verhaal van de dienstmaagd
-
Auteur:
Margaret Atwood -
Verschenen:
8 januari 2019 -
Uitgave:
ISBN 9789044636130
Uitgever Prometheus
344 pagina's -
Uitgever:
Prometheus -
Genre:
Roman
-
Onze waardering:
-
Members waardering:
(4 stemmen) -
Omschrijving:
Binnen de grenzen van de voormalige Verenigde Staten heeft een christelijke beweging de macht gegrepen. In deze nieuwe Republiek Gilead dient eenieder naar de letter van het Oude Testament te leven. Vanfred, de vertelster, behoort tot de nieuwe klasse der "Dienstmaagden', die slechts één doel heeft: zich voort te planten. Alleen 's nachts in haar sobere kamer is ze vrij om zich over te geven aan haar illegale herinneringen: het lezen van boeken, haar eigen naam, het nu irrelevant geworden begrip "liefde'.
In een sobere stijl, die afwisselend koele observatie, ontroering, wanhoop, hartstocht en wrange humor reflecteert, legt Vanfred het zwarte hart bloot dat schuilgaat achter de kalme façade van een reactionair establishment. Een regime dat bepaalde stemmingen in onze maatschappij tot een even logische als huiveringwekkende conclusie doordrijft: is dat een futuristisch schrikbeeld, of de ware nabije toekomst van Amerika?
