(Ledenrecensie) boek: De tweeling RECENSIE

De Loo schrijft over een tweeling, zoals wordt verwacht bij het lezen van de titel. Hierbij is direct de titel verklaard. De twee bejaarde zusters komen er al vroeg in het verhaal achter dat zij verwant aan elkaar zijn. Aangezien de lezer dit allang aan zag komen, is er geen sprake van een originele opbouw van de plot en komt de lezer mega rustig een voortkabbelend het boek binnen.

‘De tweeling’ gaat verder in op de uitspraak van de Duitse bevolking na afloop van de wereldoorlogen: “Wir haben es nicht gewusst.” De Loo hanteert zowel de perspectieven van Nederlanders als Duitsers in de Tweede Wereldoorlog en geeft een nieuwe kijk op de Duitse bevolking, want sommige inwoners wisten écht van niets. De Loo weet de lezer via haar boek aan het denken te zetten. Ze geeft de lezer nieuwe achtergrondinformatie, waardoor hij of zij vanaf de laatste bladzijde anders naar de Duitse bevolking kijkt.

De Loo heeft geen aparte capriolen uitgehaald om haar verhaal te vertellen. Ze schrijft toegankelijk en laagdrempelig, waardoor zij een breed publiek bereikt. Toch mocht er wat meer uitdaging in de geschreven zinnen zitten, oftewel: de lezer had íets meer energie moeten steken in het lezen van het verhaal. Op die manier kwam de plot beter naar voren en zou de kwaliteit van ‘De Tweeling’ nog hoger worden. Het lezen gaat de lezer nu zo gemakkelijk en vlug af, dat het stilstaan bij sommige gebeurtenissen soms moeite kost en de diepgang van de plot vanwege het hoge leestempo niet bereikt wordt.