(Ledenrecensie) boek: Je moest eens weten RECENSIE

Billy is 30, woont in Amsterdam, werkt bij een pr-bureau en geniet van haar vrijgezelle leven. Op haar werk ziet niemand haar staan en haar baas noemt haar zelfs Jilly. Toch heeft haar baas, Matthew, iets wat haar aantrekt, wat dat precies is weet ze niet. Nadat ze op een ski trip per ongeluk op zijn kamer beland krijgt Billy steeds meer gevoelen voor hem. Maar waarom houdt hij haar zo op afstand en waarom zwijgt hij zo en wie is die persoon die meer over hem zegt te weten?

De cover is prachtig, kleurrijk en doet vermoeden dat er iets is met een kind en/of een gezin. De schrijfstijl is luchtig en erg mooi. De basis van het verhaal kan een verhaal zijn uit elke andere roman, maar doordat de schrijfster de personages en gebeurtenissen zo mooi omschrijft is geen standaard verhaal. Mijn opa zei vroeger al, het is de toon die de muziek maakt en dat doet de schrijfster hier heel mooi.

Billy is een heerlijke jonge hond en totaal verschillend van Matthew, toch trekken ze naar elkaar toe. Het verhaal begint dan ook heel luchtig en voorspellend, ze vindt haar baas leuk en ze trekken naar elkaar toe. Toch is het niet zo dat het maar een saai verhaal is. Matthew is heel zwijgzaam en verbergt iets, maar wat.. (en wie is Nina?) Het verhaal pakt je, je wil weten waarom hij zo zwijgt Als later Carmen om de hoek komt wordt het allemaal nog ingewikkelder. Gedurende het verhaal zie je Billy volwassen worden en stukje bij beetje ontrafelt het raadsel rondom Matthew zich. Een heftig verhaal met vooral verliezers. Matthew Carmen heeft het net als Matthew moeilijk met de geschiedenis en ziet het liefst alles weer zoals het was. Ook Carmen zie je groeien, ze neemt afstand en zorgt zo voor rust.