(Ledenrecensie) boek: De wind kent mijn naam RECENSIE

Een boek met een behoorlijke maatschappelijke lading

1938.Het huis van de familie Adler in Wenen is overhoop gehaald en vernield in de Kristalnacht. Vader is verdwenen. Moeder weet dat ze Oostenrijk nooit uitkomt en geeft de zesjarige Samuel mee op een kindertransport naar Engeland. Samuel zal zijn ouders nooit meer zien. In Engeland wordt hij liefdevol opgenomen door een kinderloos echtpaar. Zij geven hem alle liefde en kansen die hij zich kan wensen. Op zijn 35e verhuisd hij naar San Francisco om violist bij een groot orkest te worden.

2019.De zevenjarige Antia Diaz en haar moeder proberen te vluchten vanuit El Salvador naar de VS. Moeder wordt bij de grens tegen gehouden en Anita wordt in een kamp gezet. Selena Durán ontfermd zich over haar en vindt voor haar een veilig thuis bij Samuel Adler. Samen gaan ze op zoek naar Anita’s moeder.

Op de cover zien we een jonge vrouw die bedachtzaam en wat verdrietig in de verte kijkt. Hiermee wordt de sfeer van het boek direct goed neergezet.

In het verhaal worden vergelijkbare situaties uit het verleden en heden naast elkaar verteld en komen ook weer mooi samen. Er worden in het verhaal diverse maatschappelijke problemen verwerkt zonder dat het daarmee te zwaar wordt. De kracht van de moeders om los te laten, de veerkracht van de kinderen om hun leven met hun verdriet toch op te pakken. De oordelen en vooroordelen, discriminatie en macht. De vraag die blijft hangen is toch ook of we ooit leren van het verleden?

Allende neemt je als lezer mee in de emoties van de personages. De karakters krijgen genoeg body om het verhaal te kunnen dragen. Ze beschrijft de gebeurtenissen op een vloeiende manier zonder al teveel poespas. Toch mis ik het mystieke en sfeervolle uit haar eerste werk. Maar al met al een goed boek.