Groei, hartverwarmende liefde en turbulent verleden in Gillian Kings nieuwste realgood RECENSIE

Een turbulent verleden komt tot een hereniging in ‘Als ik je weer zie’, de nieuwe roman van Gillian King. In deze roman wordt hoofdpersonage Lily door haar beste vriendin Sara gevraagd om een tijdje op haar dochtertje te passen. Met liefde springt Lily bij, maar haar enthousiasme hapert als ze erachter komt dat Sara ook haar broer Seb heeft ingeschakeld. En laat Seb naast vreselijk knap en grappig, nou ook net Lily’s ex zijn... Als Gillian King ergens goed in is, is het het neerzetten van sterke personages en het uitdiepen van relaties. Slechts met een veelzeggende blik of sarcastische opmerking weet de Haagse schrijfster de toon te zetten: hoofdpersonages Lily en Seb kunnen elkaar nauwelijks luchten of zien. Als lezer lees je vanuit het perspectief van Lily. Daarin voel je al gauw dat onder dat laagje haat en wrok een heel arsenaal aan weggestopte gevoelens verborgen zit, die op realistische wijze worden uitgewerkt. Het verhaal wisselt tussen gebeurtenissen in het heden en het verleden. Hierdoor ontdek je hoe de relatie tussen Lily en Seb ooit opbloeide en wordt als lezer je nieuwsgierigheid gewekt: wat moet er voorgevallen zijn dat zo’n grote liefde uiteen is gespat? Gillian King geeft telkens een puzzelstukje mee, waardoor ik merk dat waar ik in het begin het liefste over het heden lees, gaandeweg ook steeds nieuwsgieriger word naar de gebeurtenissen in het verleden. Er zijn een hoop elementen die de uitwerking van dit goed uitgediepte verhaal sterk maken. Zo geven onder andere de familiesamenstellingen al een diepere laag aan het verhaal. Lily is opgegroeid met alleen haar moeder, en Seb groeide op met zijn ouders, zus Sara en broers Scott en Ties. In die familie is Scott een ontzettend mooi en lief personage met een onschuldige kijk op de wereld, op wie heel bewust door de schrijfster geen label op is geplakt, waar dat in veel boeken wel wordt gedaan. Gillian King laat hiermee haar personages meer zijn dan een label, maar zorgt toch op een respectvolle manier voor diversiteit. Naast deze diversiteit komen er meer thema’s aan bod die zorgen dat deze feelgood in een realgood verandert. Een aantal van die thema’s zijn verloren liefde, vriendschap, vergiffenis en acceptatie. Waar ik in Gillians eerdere boeken heel duidelijk één thema of opvallend iets kan aanwijzen, is dat hier lastiger. Eigenlijk is het boek een representatie van het echte leven. Het beste zou ik het thema daarom samenvatten als: groei. Iedereen maakt grote gebeurtenissen mee in het leven, maar hoe we ermee omgaan maakt tot wie je uiteindelijk bent en wat je uitdraagt. Een aantal van de kleinere verhaallijnen en thema’s hadden van mij nog best wat meer uitgewerkt mogen worden. Waar ik uiteraard wel altijd hoop op een happy ending, ben ik dol op het ‘real’-gehalte in de realgood. Zo wordt minimaal beschreven waardoor beste vriendin Sara de problemen heeft ontwikkeld waarvoor ze weggaat. Ook vond ik de gebeurtenissen met nevenpersonage Matteo goed en emotioneel uitgewerkt, maar lijkt hij later bijna vergeten te worden. Dat had voor mij best nog wat meer door het verhaal verweven mogen worden. De plot-twist die ik ergens nog verwachtte, bleef nu namelijk uit. Van mij mocht het boek dus gerust nog een stukje dikker, al is het maar om nog langer van Gillian Kings schrijfstijl te genieten. ‘Als ik je weer zie’ is opnieuw een hartverwarmende feelgood waar je door de altijd heerlijke schrijfstijl van Gillian King zo doorheen vliegt. Door de korte hoofdstukken is het boek prima even weg te leggen als je toch écht naar bed moet, maar de volgende ochtend verlang je ernaar om weer verder te gaan waar je gebleven bent. De thema’s zijn minder opvallend dan de vorige romans, maar juist de realiteit voert de boventoon, waar ruimte is voor interessante en diverse personages, liefde en verdriet. Ik hoop Gillian King snel weer te zien met een volgende roman.