(Ledenrecensie) boek: Nu we hier toch zijn RECENSIE

“ Soms brengt een verkeerde afslag je precies op de juiste bestemming” ...

Met deze prachtige oneliner werd mijn aandacht getrokken naar dit nieuwe boek van Chantal van Gastel, tevens een eerste kennismaking met deze schrijfster voor mij. Nog niet eerder las ik een titel van haar hand maar daar kwam met 'Nu we hier toch zijn' verandering in.

We maken kennis met Audrey. Audrey van HR wel te verstaan, want ze werkt op de afdeling personeelszaken van een snoepfabriek. Haar werkdagen flitsen als een onomstotelijk saaie brij vol routine en sleur aan haar voorbij, iets wat haar diep van binnen erg ongelukkig maakt. Maar de veiligheid van alledag houdt haar daar waar ze zit, gefrustreerd en lichtelijk opgebrand in de altijd zelfde kantoortuin met de altijd zelfde collega’s. Tot ze Lynx ontmoet. Met zijn verfrissende kijk op het leven laat hij Audrey inzien dat er altijd een keuze is, als chauffeur achter het stuur van je eigen leven. Het brengt haar naar Parijs, waar ze samen met  - en dankzij- Lynx leert te genieten en de beknellende sleur van de snoepfabriek even achter haar laat. Maar zijn die paar dagen romantiek in de stad van de liefde genoeg om Audrey te doen inzien dat het roer voor eens en voor altijd om moet? En wat moet ze aan met de met het elk uur groeiende liefde voor de bijzondere Lynx die naast zijn verfrissende kijk op het leven ook iets lijkt te verbergen?

Dit liefdesverhaal overtrof al mijn verwachtingen. Daar waar ik een luchtige feelgood verwachtte (waar overigens niets mis mee is) werd ik aangenaam verrast door dit prachtige verhaal vol diepgang, filosofische gesprekken, romantiek en Parijs, heel veel Parijs. Beschreven op zo’n integere maar toch ook vlotte manier dat je door de bladzijden vlíegt. Er zit niet alleen heel veel liefde in dit boek, maar ook veel energie, want er moet heel goede research zijn gedaan om Parijs zo in dit boek verwerkt te krijgen als is gedaan. Je waant je in de stad van de liefde alsof je naast Audrey en Lynx meeloopt en de legendes die door het verhaal geweven zijn (en ook weer op zo’n mooie manier terugkomen) zijn prachtig en de mooi vormgegeven cover én de kaartjes van Parijs (met de route die Audrey en Lynx in Parijs afleggen) aan de binnenkant geven het boek iets extra’s.

Het boek zit práchtig in elkaar en wat begon als een verhaal met voor veel lezers zeer herkenbare kantoortuinperikelen met bijbehorende collega’s (fantastisch hoe deze zijn neergezet door de auteur) eindigt in een werkelijk magische vertelling over twee mensen, het leven en de liefde. Over verwachtingen, vriendschap, en rivaliteit. De lat te hoog leggen voor jezelf, leren genieten, leven met de dag en je kijk op het leven aanpassen. Het gaf me een lach, een traan en vooral veel sympathie voor de twee hoofdpersonen uit dit boek. Verweven door dit alles zitten kleine maar mooie wijze levenslessen die je als lezer aanzetten tot nadenken en dat maakt 'Nu we hier toch zijn' in mijn ogen alles behalve een gangbare roman, of feelgood zo je wilt.

Want wat het is, ik heb geen idee. Dit boek laat zich lastig in een hokje plaatsen, dus laten we dat, geheel in stijl van Lynx, dan ook maar niet doen. Gewoon genieten van deze twee hartverwarmende en zo herkenbare personages, Parijs en het stof tot nadenken dat dit boek je geeft want één ding is voor mij zeker: Audrey en Lynx sudderde nog lang in mijn hoofd na …