Jan Smit en Roos van Erkel over Het Bombardement

Jan Smit en Roos van Erkel spelen zij aan zij in de nieuwe Nederlandse speelfilm Het Bombardement. In deze film over de Duitse aanval op Rotterdam in 1940, speelt hij een gewone volksjongen en zij een Duitse dame van goede afkomaf. Als een soort Romeo en Julia worden ze, ondanks alles, verliefd. Chicklit.nl sprak de twee hoofdrolspelers over hun gezamenlijke filmdebuut...

Chicklit.nl: Kunnen jullie iets vertellen over de voorbereidingen voor de film? Jan, jij moest natuurlijk overkomen als professioneel bokser, hoe heb je dat gedaan? En Roos, jij speelt een half-Duitse vrouw van goede komaf, heb je daar nog voorbereidingen voor getroffen?
Roos van Erkel: Eva is inderdaad half-Duits, haar moeder komt uit Nederland. Ik heb een Duitse taalcoach gehad waarmee ik aan mijn uitspraak heb gewerkt. Soms is het in the heat of the moment wel moeilijk om goed op je uitspraak te blijven letten, maar volgens mij is dat wel gelukt. Daarnaast is Eva van goede komaf, dus heb ik van catwalkcoach Mariane Verkerk een paar trucs geleerd over hoe je heel vrouwelijk kunt lopen en zitten.
Jan Smit: Ik heb acht maanden getraind met een bokser. Twee keer per week bokste ik en twee keer per week trainde ik met een personal trainer voor de rest van m''n lijf. Dat was best wel bikkelen. Ik ben nu gestopt met trainen, maar ik wil heel graag door. Het is gewoon veel beter voor je. Ik heb daarnaast ook veel met regisseur Ate de Jong gesproken in de maanden ervoor. En op de set heb ik veel met de acteurs gepraat, daar kom je toch het verste mee. Ik heb geen acteerlessen gevolgd. Ik ben gevraagd om wie ik was en daarom moest ik niet teveel geschoold worden.

Chicklit.nl: Het is voor jullie beiden de eerste keer dat jullie een hoofdrol hebben in een speelfilm. Hoe was die ervaring? Was het zoals jullie verwacht hadden?
Roos van Erkel: Ik heb hiervoor nog nooit in een film gespeeld, zelfs niet eens een klein rolletje. Ik heb voornamelijk theaterervaring opgedaan na mijn afstuderen. Ik wist eigenlijk niet wat ik kon verwachten van het maken van zo''n grote speelfilm. Ik dacht: ik ga er gewoon onbevangen in. Ik heb er heel goede en dierbare herinneringen aan. Elke dag is anders.
Jan Smit: Ik wist niet wat ik moest verwachten, dus ik had er geen beeld bij. Wel dat het heel lang wachten was, maar niet dat ik het zó leuk zou vinden. Je bent met de andere acteurs een soort familie, drie maanden lang.

Chicklit.nl: Wat viel er tegen en wat viel er mee tijdens het hele proces?
Roos van Erkel: Er viel me eigenlijk niks echt tegen, ik vond het een geweldige ervaring. Ik heb het wel vaak heel koud gehad, zoals tijdens de nachtshoots. Soms was het dan weer ontzettend heet, zoals in Boedapest. Het zijn natuurlijk ook gewoon hele lange dagen. Je zit in een constante werkstroom die veel energie kost, maar je krijgt er ongelooflijk veel voor terug. Aan de ene kant is er niks zo zwaar als hard werken, maar aan de andere kant is er ook niks zo verslavend. Eva, de rol die ik speel, vind ik gewoon heel mooi. Ze heeft een soort innerlijk conflict. Ze wil haar toekomst en die van haar familie zeker stellen, maar wordt dan verliefd. Ze weet niet voor wie ze moet kiezen. Voor de liefde die aan haar trekt of voor de veilige basis.
Jan Smit: Niks is me tegen gevallen. Ik moest natuurlijk wel lang wachten, maar daar had ik me op voorbereid. Ik kan ook heel goed wachten. Nee, er is me nul tegen gevallen. Dat komt omdat elke dag een nieuw avontuur is. Elke dag werd ik wakker en kwam ik op een andere set. Dan was ik echt onder de indruk: hoe krijgen ze het toch voor elkaar?!

Chicklit.nl: Hoe vonden jullie het om met elkaar samen te werken? Hebben jullie dingen van elkaar kunnen leren?
Roos van Erkel: Ik vond het heel erg fijn om met Jan samen te werken. We hebben met wederzijds respect en vertrouwen gewerkt. We waren natuurlijk allebei groentjes in feite. Ik heb wel meer acteerervaring dan Jan en mijn ambities zijn op dat gebied ook groter, maar dat wil niet zeggen dat onze ambitie tijdens deze film niet gelijkwaardig was. We konden alles tegen elkaar zeggen. Jan heeft een gouden, positieve mentaliteit. Ik kon wel eens ''s ochtends, als de koffie machine stuk was, in paniek raken. Jan focust zich heel erg op dingen die moeten gebeuren en blijft niet hangen in dingen die tegenwerken. Dat heb ik van hem geleerd.
Jan Smit: Roos heeft me vaak tips gegeven. Als we bijvoorbeeld een scène hadden met dialoog tussen ons tweeën, dat ze bijvoorbeeld zei: "misschien moet je het zo doen." Je bespreekt met elkaar de betreffende scène en dan kom je uiteindelijk tot het beste resultaat. Het was ook niet moeilijk om te spelen dat we verliefd op elkaar zijn, we hadden een goede klik. Het leuke was dat in de film, op een scène na, het bij elkaar zijn, steeds onbereikbaar blijft. Het is steeds nét niet. Dat maakt het heel leuk. In het begin moet Eva niks van Vincent weten. Het was echt aan Vincent om haar ervan te overtuigen hoe leuk hij eigenlijk is. Zij is van goede komaf en helemaal niet geïnteresseerd in zo''n volksjongen. Het werkt fantastisch op beeld.

Chicklit.nl: Wat vonden jullie de leukste scène om samen te spelen?
Roos van Erkel: Heel veel scènes zijn me dierbaar. Ik vond het draaien in het bos heel leuk. Als VIncent gaat boksen tegen een militair. Dan is het eigenlijk voor het eerst dat de ondeugende en speelse kant van Eva écht naar boven komt. Dat ze voor het eerst een beetje ploertig gaat doen en helemaal meegaat in dat mannengedoe. Daar schrikt ze zelf een beetje van en Vincent volgens mij ook. Ook de laatste scène tussen Eva en Vincent is me heel erg bijgebleven en natuurlijk mijn bruiloft. Eigenlijk zijn zoveel scènes me bijgebleven.
Jan Smit: Dat ik Roos onder water mocht duwen! We werden beschoten van bovenaf vanuit het vliegtuig en toen moesten we het water induiken. Ik had haar haar vast en duwde Roos koppie onder. Ik vond de scènes tijdens het bombardement enerverend, je wordt natuurlijk niet echt geraakt. Er kwamen wel brokstukken overal terecht maar er zijn geen ongelukken gebeurd. Maar je moet natuurlijk wel door die puin. Roos had echt blauwe plekken en schaafwonden. Het ziet er daardoor wel echt uit.


Chicklit.nl: Wat waren de moeilijkste scènes om te spelen?
Roos van Erkel: Soms heb je van die scènes waarin je informatie moet geven over het plot. Het is soms lastig om dat geloofwaardig te spelen. Af en toe vond ik het ook echt eng, spannend en griezelig. Het rennen voor het bombardement bijvoorbeeld.
Jan Smit: De emotionele scènes waarin je dus heel diep moet gaan, dat moet je wel ergens vandaan halen. Dat is natuurlijk veel moeilijker dan een grappige scène. Bij sommige emotionele scènes moet je echt op zoek naar tranen.

Chicklit.nl: De film speelt zich af in 1940 tijdens de Duitse luchtaanval op Rotterdam. Hoe was het om je in die tijd in te leven? Je hebt natuurlijk zelf geen oorlog meegemaakt.
Roos van Erkel: Het was niet moeilijk om me in te leven. Sowieso helpen de sets enorm, je bent daar echt. Van kostuums tot de haardracht tot de juiste panty aan toe. De verhoudingen tussen man en vrouw waren wel heel anders. Dat zijn dingen waar je rekening mee houdt en waar je van tevoren over nadenkt.
Jan Smit: Het was enorm leuk om iemand uit 1940 te spelen. Dat tijdsbeeld is echt fantastisch. Er waren geen vloekwoorden en alles wat netjes. Er waren ook gewoon heel veel grappige woorden die je nu helemaal niet meer gebruikt. De kleding en het straatbeeld zijn ook opvallend. Alles wat hedendaags was werd afgeplakt of er later uit geshopt.

Chicklit.nl: De opnames van Het Bombardement waren voor een groot deel in Boedapest. Was het lastig om lange tijd van huis te zijn?
Roos van Erkel: We hebben 5 weken gedraaid in Boedapest. Ik ben tussendoor nog wel een paar keer thuis geweest. Jan had een wat strakker schema. Ik kon ook soms in Boedepast rondkijken als andere mensen moesten filmen. Ik heb de mensen thuis natuurlijk wel gemist, maar het is ook wel heel fijn als je je geheel op de film kunt focussen. Je weet dat je daarna weer naar huis gaat. Het was wel enorm wennen toen ik weer thuis was.
Jan Smit: In het weekend vloog ik terug naar Nederland om op te treden. Dan was ik overdag wel thuis. Ik heb in die weken twaalf keer heen en weer gevlogen. Daardoor kon ik gelukkig wel af en toe naar huis, anders zou ik gek worden.

Chicklit.nl: Wat zijn jullie plannen voor de toekomst? Zouden jullie nog een keer een hoofdrol in een film willen spelen als jullie de kans zouden krijgen?
Roos van Erkel: Ik ben nu nog een voorstelling aan het spelen bij een theatergroep. Als ik nog een keer de kans zou krijgen en het is een mooi script en een mooie rol, dan ga ik dat met heel veel liefde en plezier weer doen.
Jan Smit: Dat moet je per geval bekijken. Als dit een succes wordt, heb je meer reden om het te doen dan als het een flop wordt. Als het echt niet aanslaat, ga ik niet nog een film maken.

Chicklit.nl: Wat vinden jullie van het eindresultaat?
Roos van Erkel: In het begin kon ik niet echt naar mezelf kijken, dat vond ik lastig. Maar toen heb ik besloten dat ik naar de film als geheel moest kijken, zonder fixatie op mezelf. Dat hielp. Toen kon ik echt mee in het verhaal. Ik ben heel blij met het resultaat. Het is natuurlijk aan het publiek om te bepalen wat ze ervan vinden. Dit is de film zoals wij hem gemaakt hebben, en wij denken dat ''ie heel erg mooi is. We hebben het beste gedaan wat we konden.
Jan Smit: Ik ben er meer dan trots op. Je kunt zo''n eerste week, en vooral bij mij als niet-acteur, niet vergelijken met de laatste weken waarin je constant aan het acteren bent. Je leert per dag, elke dag zie je dingen bij anderen waarvan je denkt: hé, dat is handig, dat zou ik ook kunnen gebruiken in een scène straks. Maar ik ben echt heel tevreden over mijn rol.