Nicholas Sparks

Nicholas Sparks is geboren op oudejaarsavond 1965 in Omaha en woont momenteel met zijn vrouw en vijf kinderen in New Bern, North Carolina. In 1994, op 28-jarige leeftijd, schreef hij in een periode van zes maanden zijn eerste gepubliceerde roman - The Notebook - dat zeer bekend werd door de verfilming van Warner Bros. Na dit succes schreef hij nog een aantal internationale bestsellers, die allemaal in 35 talen werden vertaald. In totaal zijn zes van zijn boeken al verfilmd. De laatste - The Last Song - verschijnt op 29 september 2010 op DVD en Blu-Ray met niemand minder dan Miley Cyrus in de hoofdrol. Daar wilden we natuurlijk meer over weten!

Hoe kwam je op het idee voor The Last Song?
Nicholas: In juni 2008 was ik klaar met de roman The Lucky One en was ik in mijn hoofd aan het zoeken naar een nieuw verhaal om te schrijven. Ik probeer altijd zo origineel mogelijk te zijn met mijn verhalen en één van de makkelijkste manieren om dat voor elkaar te krijgen is variëren in leeftijden van de hoofdpersonen. De leeftijd reflecteert echt het soort liefde dat deze mensen ervaren; je schrijft niet over eeuwigdurende liefde als de hoofdpersoon 15 jaar oud is en net zomin schrijf je over kalverliefde als de betreffende persoon 74 is. Ik heb naar een aantal van mijn laatste romans en films gekeken en heb besloten dat ik nu een verhaal wilde schrijven over een tienermeisje.

Had Miley Cyrus enige invloed op de verhaallijn en de film?
Nicholas: Ik heb een aantal malen met de familie Cyrus gesproken tijdens het schrijfproces. Miley kwam met een paar basiselementen wat ze graag in het verhaal terug wilde zien. Zo vertelde ze me dat ze gek is op dieren, dat ze niet wilde zingen in de film en dat ze een wat meer volwassen rol wilde spelen. Met al deze zaken in gedachten ben ik zes weken aan het schrijven geslagen en heb zo de verhaallijn van The Last Song bedacht.

Wat vind je van Miley?
Nicholas: Ik vind haar geweldig! Ik vond het super dat ze graag iets anders wilde doen dan wat we van haar gewend zijn. Ze wilde geen Hannah Montana spelen, maar juist een nieuw karakter tot leven brengen. Ik moest het vertrouwen hebben dat ze dat ook daadwerkelijk zou doen en dat ze me niet teleur zou stellen. Maar dat heeft ze zeker niet gedaan! Haar karakter ondergaat een grote verandering in de film, wat heel makkelijk klinkt, maar omdat de film niet in chronologische volgorde gefilmd is, kan dat voor een actrice heel moeilijk zijn. Miley deed het super!

Hoe kwam je op het idee om schrijver te worden?
Nicholas: Ik heb mijn eerste boek in een heel korte tijd geschreven, op mijn 19e. In die tijd deed ik aan atletiek, wat heel belangrijk voor me was. Ik was hard aan het werken en trainen om de Olympische Spelen te bereiken, maar toen ik geblesseerd raakte kwamen mijn plannen er - noodgedwongen - ineens anders uit te zien...

Wat gebeurde er?
Nicholas: Ik ging terug naar huis voor de zomervakantie. De dokter had me gezegd dat ik een aantal maanden niet mocht hardlopen als ik weer beter wilde worden. Ik werd gek! Ik had al vijf/zes jaar lang elke dag hardgelopen en nu kon ik al mijn energie niet meer kwijt. Mijn moeder werd ook gek van me en zij kwam met het idee dat ik iets nuttigs met mijn tijd moest doen, zoals een boek schrijven bijvoorbeeld. Daarna ben ik zes weken aan het typen geslagen en heb ik een heel boek geschreven. Hij was 300 pagina’s lang en was verschrikkelijk, maar het was wel een compleet boek.

Waar ging je eerste verhaal over?
Nicholas: Mijn eerste verhaal was een horror verhaal. Hoe ik daarbij kwam? Omdat, toen ik jong was, Stephen King mijn idool was. Eigenlijk is hij nog steeds mijn idool. Ik vind het een fantastische schrijver door de breedte en de diepte van zijn werk. Hij heeft dingen gedaan wat nog geen andere schrijvers in deze eeuw is gelukt.

Wanneer heb je voor het eerst een liefdesverhaal geschreven?
Nicholas: Ik was 28 toen ik mijn eerste liefdesverhaal schreef. Op dat punt in mijn leven had ik last van een midlife crisis. Ik was 28 en ik bleef maar denken: “Waar gaat mijn leven heen? Is er meer dan dit?” Dat is het moment waarop ik besloot om weer te gaan schrijven.

Waar kwam deze midlife crisis vandaan?
Nicholas: Je gaat zeker weten lachen als je dit hoort. Het kwam allemaal door het einde van een Tv-serie, Cheers. Toen de serie afgelopen was kon ik de hele nacht niet slapen, ik was zo van streek. Dat veroorzaakte de midlife crisis. Niet omdat ik zo gek op de serie was, maar omdat de serie begon toen ik nog op de middelbare school zat. Twaalf jaar later kwam er een einde aan - ik was toen 18 - en er waren zoveel dingen veranderd in mijn leven. Ik was geslaagd voor mijn middelbare school, had mijn rijbewijs gehaald, was klaar met studeren, was getrouwd, was verhuisd naar de andere kant van het land, had kinderen gekregen, had een huis gekocht… Ik heb veel gedaan in die twaalf jaar, maar ik herinnerde ook mijn dromen van toen ik 15 was. Toen wilde ik de Olympisch Spelen halen en die droom was geweldig! Ook al ben ik er nooit gekomen, ervan dromen was al voldoende. Maar nu was ik een 28-jarige man met een normale baan en geen dromen om na te streven. Ik dacht bij mezelf: “Wat kan ik doen? Wat voor droom kan ik nastreven? Ik weet het… Ik ga een boek schrijven." En dat is precies hoe het allemaal begonnen is.

Ben je van mening dat films niet kunnen tippen aan boeken?
Nicholas: Niet echt. Boeken en films zijn alleen verschillende media. Ik kijk heel veel films en ik lees heel veel boeken, maar ik vind het allebei leuk. Ik zou het wel leuk vinden als meer mensen zouden lezen, want maar 20% van de Amerikanen koopt en leest boeken. Dat betekent dat vier van de vijf mensen mijn boek niet zullen lezen en dat vind ik jammer. Maar door de film kan mijn verhaal toch ook deze mensen bereiken. Dat vind ik ook prima.

Ben je bang dat het internet boeken overbodig zal maken?
Nicholas: Boeken zijn er al heel lang. Ze hebben radio overleefd, ze hebben films overleefd, ze hebben de Tv overleefd en ze hebben kabel televisie overleefd. Maar nu hebben we internet... Toch denk ik dat boeken er nog vele jaren zullen zijn. Ik hou van internet, maar ik vind een goed boek toch ook wel erg fijn. En een laptop neem je bijvoorbeeld niet zo makkelijk mee naar het strand met al dat zand, dat gaat niet werken. Dus ik denk dat boeken er altijd wel zullen blijven. Ik kan het mis hebben, maar dat is wat ik denk. En hoop!