Moordjaar RECENSIE

Maureen Johnson is een gerenommeerd jeugdboeken-schrijfster. Titels als 13 enveloppen, 1 rugzak en Let it snow zijn typische meidenboeken vol liefde, avontuur en humor. Redelijk verrast was ik dan wel toen ik eenmaal begon in Moordjaar. Maar gelukkig wel in positieve zin!
Na de omschrijving op de achterkant van het boek gelezen te hebben, bereidde ik me voor op een zinderende jeugdthriller, zich afspelend op een oude kostschool in Londen. Ik ben ook fan van de spannende Privé-reeks van Kate Brian en verwachtte iets vergelijkbaars – dus ik had wel weer eens zin in pittig leesvoer voor jeugdige lezers. 
 
Moordjaar schetst echter niet het standaard verhaaltje van rijke jongeren op een kortschool. Het begint eigenlijk al meteen heel grimmig als duidelijk wordt dat de huidige tijd wordt vermengd met die van eind 19^e eeuw: toen Jack de Ripper in Londen met de scepter zwaaide (letterlijk!) De oude kostschool bevindt zich in het gebied waar Jack de Ripper vroeger actief was en het krioelt er dan ook van toeristische attracties en rondleidingen. De dag dat de Amerikaanse Rory op Wexford begint, start een serie moorden die precies lijken op die van Jack de Ripper ruim een eeuw geleden – de verwondingen, de slachtoffers, zelfs de data komen overeen. Het is dus geen raadsel wanneer de volgende moord zal plaatsvinden – en hoe. De politie tast echter in het duister, en de voorspellende data van de toekomstige moorden houden heel Londen in de ban. Als Rory onbedoeld getuige wordt van de derde moord, is haar leven niet meer veilig.
De sfeer in het boek is ijzersterk beschreven – de Oud-Engelse setting van de 19e eeuw vloeit ineen met de kostschool en zijn oude gebouwen, klassieke straatlantaarns en kinderkopjes op de straten, waardoor er direct en constant een onheilspellende sfeer hangt. Het boek neemt zelfs een zeer onverwachte plotwending, die ik niet had zien aankomen. De bovennatuurlijke wending komt helemaal niet onrealistisch over en je gelooft écht in wat er zich afspeelt in de straten van Londen. Je leeft mee met de dappere Rory, maar jammer genoeg komen de andere karakters niet helemaal goed uit de verf. Ze zijn slechts figuranten in het bizarre leven van Rory, maar het verhaal had best wat meer uitdieping van die personages kunnen gebruiken om het geheel wat meer dimensie te geven. Rory zelf had ik eigenlijk ook graag wat beter willen leren kennen als persoon.
 
Desondanks heb ik op het puntje van mijn stoel het boek uitgelezen. De ontknoping is misschien wat afgeraffeld waardoor je op het eind wat minder goed met Rory kan meeleven, maar dat daargelaten is deze thriller wel lekker spannend en grimmig. Het uiteindelijke slotstuk komt een beetje uit de lucht vallen maar is echter bedoeld als opening van een nieuw deel, waarnaar ik zeker benieuwd ben geworden.
 
Heb je zin in een spannende jeugdthriller met een bovennatuurlijk tintje? Dan is Moordjaar zeker een geschikt boek voor jou! 

Geloof jij in bovennatuurlijke krachten?