Vijftig tinten grijs RECENSIE

Daar is hij dan eindelijk: de recensie van het boek dat heel Nederland - wat zeg ik, heel de wereld - in rep en roer bracht. Ondanks dat ik van begin af aan een beetje sceptisch was en echt geen idee had wat ik van het boek Vijftig tinten grijs moest en kon verwachten, wilde ik het boek waar iedereen het over leek te hebben natuurlijk maar al te graag lezen. Nu, weken verder, heb ik het boek eindelijk uit en weet ik eigenlijk nog steeds niet zo goed wat ik ervan moet vinden...

Vijftig tinten grijs gaat over Anastasia Steele, een literatuurstudente, die verliefd wordt op de veel te knappe en rijke zakenman Christian Grey die ze voor het universiteitsblad moet interviewen. Tot haar eigen grote verbazing lijkt Christian ook geïnteresseerd in haar te zijn. Hij probeert echter zijn gevoelens voor Anastasia te bedwingen om ervoor te zorgen dat zij niet voor hem zal vallen. Hij heeft namelijk nogal duistere seksuele fantasieën waar hij de maagdelijke Anastasia niet in mee wil slepen. Maar de aantrekkingskracht lijkt te groot…

Op één of andere manier heb ik over het boek Vijftig tinten grijs veel langer gedaan dan dat ik normaal gesproken over een boek doe. Waar dit precies aan heeft gelegen? Ik weet het niet. Het is niet zo dat het boek me helemaal niet boeide, het boeide me wel degelijk, maar waarschijnlijk alleen niet voldoende om het in één ruk uit te lezen, zoals ik bij andere mensen om mij heen wel hoorde. 

Het boek speelt zich af in een - relatief gezien - kort tijdsbestek, een tijdsbestek van slechts een paar weken, maar dat is aan het aantal bladzijden niet af te leiden. Toch knap hoe je deze allemaal volgeschreven krijgt! Dit is met name te danken aan de uitgebreid vertelde seksscènes waar het boek vol mee staat. Want dat is toch wel hoofdingrediënt nummer één: seks. Ik was van tevoren heel erg nieuwsgierig naar hoe ik een dergelijk boek zou ervaren, of de seks me niet tegen zou staan of zou gaan vervelen. Maar dat was niet het geval. Ik werd er op veel punten echt in meegesleurd, met wat rode blosjes op de wangen tot gevolg. Soms werkte de ‘foute’ bouqetreeks-achtige vertelwijze (in de trant van: ‘tijdens mijn climax explodeer ik rondom hem en versplinter in een miljoen stukjes onder hem’) alleen wel op mijn lachspieren. Sommige grapjes daarentegen waren zó slecht dat ze mijn lach juist weer pijlsnel lieten verdwijnen (bijvoorbeeld de grap over de winkel waar je onderdanigen kunt vinden: De Onderdanigenkorf). De e-mail wisseling tussen Christian en Anastasia vond ik wel heel erg leuk en vermakelijk en dat was voor mij zeker een toevoeging aan het geheel!
Ik vind de schrijfstijl van het boek wel écht een punt van kritiek. Alleen durf ik er geen hard oordeel over te vellen of dit nu door de schrijfstijl van de auteur zelf komt of door de Nederlandse vertaling. Soms lijken dingen namelijk té letterlijk vertaald waardoor het geheel niet lekker loopt.

Wat ik goed vind aan Vijftig tinten grijs is dat het op het moment van verschijnen wel echt uniek was in zijn soort. Er was nog geen vergelijkbaar boek op de markt - hoewel deze nu als paddenstoelen uit de grond lijken te schieten. Ik vind de originaliteit wel iets om in mijn oordeel mee te nemen.
Ook bevat het verhaal voldoende spanning, doordat je je afvraagt wat Christian allemaal wil en gaat doen met Anastasia en omdat je weet dat er vroeger iets ergs gebeurd moet zijn met Christian, maar je niet precies weet wat. Gaandeweg het verhaal wordt er mondjesmaat iets losgelaten over waarom Christian ''vijftig tinten van verneukt'' is (zoals hij zelf zegt), wat zorgt voor extra spanning en het triggeren van je nieuwsgierigheid.

Het boek laat mij - net als Anastasia Steele waarschijnlijk - met gemengde gevoelens achter. Ik vond het geen regelrechte pageturner, maar vond hem ook niet slecht. Ik zou Vijftig tinten grijs wel aanraden om te lezen - al is het alleen maar uit nieuwsgierigheid!

Heb jij Vijftig tinten grijs gelezen? Zo ja, wat vond je ervan?