Het rampzalige verhaal van jou en mij RECENSIE

Het rampzalige verhaal van jou en mij leek mij wel een leuk boek: een luchtig, grappig verhaal over de 15-jarige Brie, die als gevolg van een gebroken hart (letterlijk!) is overleden. In het hiernamaals - een ‘hemelse’ variant op haar favoriete pizzeria - ontmoet ze Patrick, een ruige maar aantrekkelijke jongen die overleden is in de jaren ’80. Samen keren ze terug naar de aarde, waar Brie de gevolgen van haar dood onder ogen komt. Vlak voor haar dood maakte haar vriendje het met haar uit en Brie ziet dit als een ideale gelegenheid om wraak op hem te nemen...
 
Eigenlijk is dit slechts een samenvatting van de eerste helft van het boek. So far, so good. Maar de verhaallijnen worden niet echt duidelijk afgerond en meerdere malen komen er plotwendingen in voor die zomaar uit het niets lijken te ontstaan. Alsof er tijdens het schrijven ineens een lampje ging branden bij de auteur en ze zich bedacht dat het wel leuk zou zijn om het verhaal een nieuwe impuls te geven. Zit je dus net lekker in het - toch al vreemde - verhaal, springt het opeens over naar een nieuwe gebeurtenis. Alsof je de eerste dertig seconden van je favoriete liedje aan het beluisteren bent en dat de cd-speler dan opeens doorskipt naar het volgende nummer. Best een domper dus.
 
Maar wat vind ik nou eigenlijk van dit boek? Ik ben er nog steeds niet helemaal over uit. De reacties vanuit het buitenland zijn overwegend positief. Ik denk dat de matige vertaling geen wonderen heeft gedaan, want sommige woorden lijken soms zo van Google Translate te komen en dat gaat op een gegeven moment wel storen. Afgezien daarvan denk ik dat de schrijver zich net even te ver heeft laten meeslepen met haar fantasierijke brein. Rondvliegende geesten die zich transporteren naar de aarde, een pizzeria als Gene Zijde en een duistere stad die de hel moet voorstellen, daar kan ik nog inkomen. Maar óók nog verhaallijnen over het stelen van iemands ziel, een eiland waar de doden heen gaan om te sterven en reïncarnatie: alles bij elkaar is het gewoon too much.
 
En toch bleef ik wél doorlezen. Daar waar ik al snel geneigd ben een boek weg te leggen als het me niet zint, bleek iets aan dit boek mij toch prikkelen. Het is niet het slechtste boek dat ik ooit gelezen heb, maar voor mijn gevoel had de auteur er veel meer potentie uit kunnen halen als ze het iets eenduidiger had geschreven. 

Heb jij Het rampzalige verhaal van jou en mij gelezen? Wat vond je ervan?