Waanzin RECENSIE

Meteen in het eerste hoofdstuk van Waanzin wordt een van mijn grote angsten aangesproken: een vreemde in mijn huis, en dan ook nog iemand die het niet op mijn spullen, maar op mij voorzien heeft. Het overkomt drie meisjes in deze jeugdthriller van Mel Wallis de Vries. Een vierde meisje wordt op weg naar huis overvallen op een verlaten landweggetje. Wie herkent niet het gevoel dat er iemand verdacht lang achter je fietst? Beklemmende hoofdstukken zijn het, die de toon zetten in deze thriller vol krakende trappen en piepende deuren, die je meteen ook zelf gaat horen. Wanneer de vier meisjes verdwijnen, denkt de politie dat ze zijn weggelopen en er wordt weinig aandacht aan de zaken besteed. Ondertussen leren wij een vijfde meisje kennen: Claire. Ze is net met haar vader naar Rotterdam verhuisd. Haar moeder is pas overleden, ze vindt haar nieuwe woonplaats verschrikkelijk en mist haar oude vriendinnen. De enige lichtpuntjes in haar bestaan zijn de telefoontjes van Nick, een jongen die ze heeft leren kennen toen hij per ongeluk het verkeerde telefoonnummer belde. Maar dan staat plotseling de politie voor de deur en krijgt ze te horen dat Nick niet is wie hij zegt te zijn.
 

Zoals gezegd spreekt Wallis de Vries in haar boek herkenbare angsten aan. Met name in de hoofdstukken waarin de vier meisjes verdwijnen, roept ze deze gevoelens op bij haar lezers. Dan is de schrijfster ook op haar best (een waarschuwing voor iedereen die graag leest voor het slapen gaan). In het verhaal van Claire duurt het echter even voor het in de buurt van het niveau van een pageturner komt. Dat is jammer als je van boeken houdt die je vanaf pagina één in hun greep houden. Maar hou vooral even vol, het personage van Claire wordt namelijk met een reden vrij dramatisch neergezet. Hoewel de wat volwassen lezer Claire misschien al wat ontgroeid is, en daarmee deze jeugdthriller, is dit boek voor de jongere lezer wel een aanrader. Ondanks dat het verhaal van Claire in eerste instantie misschien beter in een drama lijkt te passen dan in een thriller, boeit het wel. Het is heel begrijpelijk dat ze het moeilijk heeft na zoveel veranderingen in zo’n korte tijd. Daarbij leest het boek vlot weg. Het is misschien niet overal even spannend, maar wat is er toch met die vier meisjes gebeurd? Je weet dat er iets staat te gebeuren – alleen niet wat of wanneer…

Lees jij weleens een thriller voor het slapengaan? Of vermijd je dat liever?