Betty RECENSIE

Betty is een aaneensluiting van korte verhaaltjes, beschouwingen bijna, over Betty’s leven als veertigplusser, journaliste en vriendin van David. Van Betty moet je houden… en smaken verschillen. Dat geldt ook voor verwachtingen. Als blanco lezer(es), niet bekend met het Betty-feuilleton in Vrij Nederland, komt de vorm van het boekje over als een combinatie tussen een bundeling columns en een soort dagboek. Daardoor krijg je toch verwachtingen, doordat je gaat vergelijken met andere columnbundelingen en dagboeken.

Bij Betty moet je niet rekenen op spanning, actie of spitsvondige humor. Het is meer een kabbelend verhaal over haar redelijk kleine wereldje bestaande uit werk en haar partner. Hier en daar komt er een vriendin in voor, maar breder dan dat wordt het leven van Betty in dit boek niet. Als je over de helft bent met lezen lijkt het erop dat er iets in haar leven gaat veranderen, maar dat blijkt niet te zijn wat het leek. Daarna kabbelt haar leven weer rustig verder.

Op de achterflap van het boek staan een aantal vragen. Maar daar krijg je lang niet altijd antwoord op: Betty is meer iemand die zich het leven laat overkomen, dan dat ze zelf actie onderneemt en besluiten neemt. Ook staat op diezelfde achterkant dat vele lezers het feuilleton in spanning volgen. Iedere lezer ervaart een boek natuurlijk anders, maar ik kan niet bedenken waar die spannende momenten dan zitten in het verhaal. Al met al een boekje (ruim 150 pagina’s) voor de liefhebber. Het boek irriteerde mij (net) niet, maar het inspireerde me ook niet. Het bracht geen lach op mijn gezicht, liet me niet meeleven met de hoofdpersoon, maakte niet dat ik veel te lang wilde doorlezen van de spanning en ook herkenning bleef uit. Helaas!

Ben jij bekend met het Betty-feuilleton in Vrij Nederland?