Lokroep RECENSIE

Lokroep is het eerste deel in de vierdelige Watersong-serie. Na het lezen van dit eerste spannende deel, dat eindigt met een grote cliffhanger, kan ik niet wachten totdat de rest van de serie ook in de schappen ligt.

Het verhaal gaat over de zestienjarige Gemma. Ze is knap, de ster van het zwemteam en verliefd op haar buurjongen. Ze is zó gek op zwemmen, dat ze als het even kan, ''s avonds het huis uitglipt om te gaan zwemmen in zee. In het dorpje waar Gemma woont, is al een tijdje een vreemd en mysterieus drietal aanwezig: Penn, Lexi en Thea. Niemand weet wie de bloedmooie meiden zijn of wat ze in het dorp komen doen. Als Gemma de drie op een avond ziet feesten op het strand, doet ze - niet geheel vrijwillig - mee. Wanneer ze de volgende dag wakker wordt, is er iets veranderd. Maar ze weet niet precies wát. Als de gruwelijke waarheid tot haar doordringt, moet ze kiezen. Stapt ze in een voor haar onbekende en duistere wereld vol geheimen?

In Lokroep hangt constant een soort spanning door de aanwezigheid van het geheimzinnige drietal. Het maakt dat je door wilt lezen om te weten te komen wie ze zijn en wat ze precies komen doen. In het begin flitste even de gedachte door mijn hoofd dat ze - ondanks het omslag - wel weer een soort vampiers zouden blijken te zijn. Gelukkig blijken ze iets héél anders te zijn. Verrassend.

De schrijfstijl van Amanda Hocking is fijn, waardoor het boek heerlijk wegleest. Ze weet de werkelijkheid ook mooi met het fantasie gedeelte te verweven. Het voelt een beetje alsof het tot op zeker hoogte zomaar echt zou kunnen gebeuren. Daarnaast kon ik me door deze manier van schrijven goed inleven in de personages en leefde ik helemaal met ze mee als ze voor moeilijke keuzes kwamen te staan.

Lekkere wegzwijmel-momenten zijn er in dit boek gelukkig ook genoeg aanwezig. Gemma is verliefd op de nerdy, maar toch sexy, buurjongen Alex. Ook zus Harper beleeft haar eigen vermakelijke love story in het boek. Sowieso had ik een beetje een zwak voor het personage van Harper en ik zou het dan ook niet erg vinden als het tweede deel vanuit haar point of view geschreven zou zijn! 

Een minpuntje aan het boek vond ik wel dat het een tikkeltje lang duurt voordat er ''iets'' gebeurt in het verhaal. Het leest wel lekker weg, daar niet van, maar daardoor leg je het boek in het begin best makkelijk weg. Maar, naarmate ik bij het einde van het boek kwam, lukte dit niet meer zo goed, en kon ik niet anders dan doorlezen.

Lokroep komt een beetje traag op gang, maar is een ontzettend mysterieus en spannend boek, met de nodige romantiek. Kom maar op met deel 2, zou ik zeggen!

Heb jij dit eerste deel van de vierdelige Watersong-serie gelezen? Ben je ook zo benieuwd naar de rest van de serie?