Een blik jodenkoeken RECENSIE

Als een ouder overlijdt heeft dat altijd enorme impact. Of het nu je vader of moeder is, maakt dan ook niet zoveel uit. Het ene is niet ‘erger’ dan het andere. Maar als een ouder overlijdt als je nog maar een tiener bent, is dat afschuwelijk. Je mist een ouder tijdens de belangrijkste vormingsjaren van je leven. En dat krijg je nooit meer terug.

Dat ondervond Jessica Meijer ook. Zij was tien en zat in groep zes. Ze schreef een boek over het overlijden van haar vader en haar verwerking hiervan. Als tiener is het ongelooflijk moeilijk om het overlijden van een ouder te verwerken en ook Jessica weet niet wat ze met haar gevoelens aan moet. Daarnaast was haar vader een bekende Nederlander: Ischa Meijer. Ze vlucht voor haarzelf en de meningen van anderen, wat leidt tot een eetstoornis: boulimia.

Een blik jodenkoeken is een ontroerend verhaal over een meisje dat zichzelf noodgedwongen veel te snel leert kennen en niet weet wat ze hiermee aan moet. Haar onbegrip en haar jeugdige onbezonnenheid is prachtig beschreven. Ze weet precies hoe ze, zonder al te veel verfraaiing, haar verhaal op de lezer kan overbrengen. Ze raakt je, zonder een typische tranentrekker te schrijven.

Goudeerlijk is Jessica. Bijvoorbeeld over haar moeder. Ze legt een groot deel van de verantwoordelijkheid bij haar moeder neer, die deze manhaftig aanvaardt. Ik verbaasde me over zoveel kracht. Niet alleen van Jessica, maar vooral van haar moeder. Pure liefde spreekt uit diens reactie.

De aanvaringen met Connie Palmen, de liefde van haar vader, zijn voor mij geen toevoeging aan het verhaal. Jessica’s eigen verdriet en gevecht zijn meer dan voldoende. Maar ik begrijp dat Jessica het moest schrijven. Het hoort bij haar verhaal, bij de manier waarop ze te horen kreeg dat haar vader overleden was. En bij de verhalen over haar en haar band met haar vader, die beschreven staan in het populairste boek van Connie: I.M.. Ze schreef dit boek zonder Jessica vooraf te vertellen wat ze precies schreef. Persoonlijke verhalen, ervaringen van Ischa en Jessica. 

Met Een blik jodenkoeken geeft Jessica zichzelf stem, omdat ze zich toen niet kon verdedigen. Als het talent voor schrijven erfelijk is, dan kunnen we nog veel van Jessica verwachten. Ik ben benieuwd!

Wat vind jij van het verhaal van Jessica?