Fout! RECENSIE

In Fout! volgen we het levensverhaal van Mieke Donker. In de oorlog is haar vader lid van de NSB, waardoor zij – geboren net na de oorlog – een moeilijke jeugd heeft. Vriendjes mogen niet bij haar spelen en ze moet zelfs haar ware liefde laten gaan vanwege haar vaders oorlogsverleden.

Nooit eerder sloeg een titel zo op een verhaal zelf: fout. Natuurlijk wordt er van alles bedoeld met het woord fout: Mieke’s vader was fout, haar man was fout en zelfs de vriend van haar dochter blijkt fout. Allemaal fout op hun eigen manier. Maar ook dit boek is fout. Het is schrijfster Gerda van Wageningen gelukt om een verhaal te schrijven die werkelijk zo uitgeplozen is, dat het infantiel aandoet. Alles, werkelijk alles, wordt omschreven en niets wordt aan de verbeelding overgelaten. Gerda’s schrijfstijl is niet lekker leesbaar en ze heeft het talent van een ‘vloeiend verhaal schrijven’ helaas niet meegekregen.

En buiten dat het verhaal geschreven lijkt door een meisje van 12 jaar, is het ook totaal niet interessant. Het is ellende op ellende op ellende, zonder dat er gekeken wordt naar enige geloofwaardigheid. En dat is echt zonde, want het gegeven - een NSB’er als vader en een moeizame relatie met een echtgenoot - heeft wél potentie. Het is alleen jammer dat er niet meer van gemaakt is dan dit. Zo fout.

Vind jij dit boek even fout? Zo ja, waarom?