Tweede steen links RECENSIE

Waar ik razend enthousiast van werd in Eerste steen rechts, daar ergerde ik me enigszins aan in het twee deel, Tweede steen links. Het blijft een unieke en verfrissende combinatie om chicklit te mengen met fantasy en crime, maar Darynda Jones doet er van alles nét even een schepje bovenop, waardoor het in dit vervolgdeel al gauw teveel van het goede wordt.

We gaan door waar we bij het eerste deel gebleven waren: Charley, de stoere privédetective met bovennatuurlijke gaven, en haar handlanger Cookie bewegen zich op het criminele pad op zoek naar de bad guys. Uiteraard een handje geholpen door de geesten die Charley kan zien. Het hoofdverhaal is net een beetje als CSI: er is sprake van een vermissing en een paar moorden die allemaal leiden naar één voorval uit het verleden. Aan Charley de schone taak om de puzzelstukjes bij elkaar te zoeken en de zaak op te lossen. Tegelijk lees je over de ietwat vreemde verhaallijn van haar geliefde Reyes, de zoon van de duivel die zichzelf een weg heeft gevonden naar Aarde door als mens geboren te worden. Hij wordt echter achterna gezeten door demonen en er zit niets anders op dan zijn menselijk lichaam te laten sterven. Daar steekt Charley echter een stokje voor, maar wat zij niet beseft is dat ze daarmee niet alleen haar eigen leven, maar dat van de hele wereld op het spel zet. Want als de demonen haar vinden, kunnen zij via haar, de Vrouw-met-de-Zeis, oftewel de Dood-in-levende-lijve, transporteren naar de hemel en dan breekt de hel los. Volg je hem nog?

Los van deze twee hoofdlijnen, lopen er hier en daar ook nog korte lijntjes met kleine (moord)zaken. Wat mij betreft zijn vooral deze extra’s de dooddoener in het boek. Er gebeurt al meer dan genoeg in de twee hoofdverhalen, het maakt het er niet beter op als er ook nog eens allerlei andere dingen gebeuren. Het ene moment ligt Charley in ernstige verwondingen in het ziekenhuis, amper een halve dag later is ze alweer met een andere zaak bezig. Het hele boek beslaat slechts enkele dagen, waarin Charley nauwelijks lijkt te slapen of eten. Het wordt er niet geloofwaardiger op en het chicklit-gehalte is drastisch achteruit gegaan. Het gaat allemaal veel te snel en het is te onwerkelijk, waardoor ik niet echt meegenomen werd in het fantasierijke brein van de auteur - hoe graag ik dat ook wilde. Het kost me teveel moeite om alles goed bij te houden en overtuigd te raken van de bovennatuurlijke verhaallijn, waardoor het boek lang onaangeroerd op mijn nachtkastje bleef liggen. Uiteindelijk heb ik me er doorheen gewerkt, maar ik denk niet dat ik nog veel zin heb in het derde deel…

Vond jij het tweede deel van deze reeks ook wat minder?